Ümidin düşünmekden beyni bu deqiqe partlayacaq, deli olacaqdı sanki:
Ümid: -Yox bu bele olmuyacaq, çöle çıxıb hava almalıyam.. Bunu nece hezm edecem?? Offff ALLAHim niye men? Niye Nazlım? Niye biz?!
Ümid ayaqqabılarını geyinib çöle çıxacaqken...
Melek: -Hara gedirsen Ümid gece vaxtı?
Ümid: -Hava almağa. Üreyim sıxıldı evde
Melek: -Gec qalma. Tez gel eve
Ümid: -Oldu...
Ümid bir az mehleden uzaqlaşır. Yol yaxınlığındaki bisetkada oturub, qulağına qulaqcıqlari taxaraq mahnıya qulaq asırdı. Bu mahnı sanki Ümidin hiss etdiklerini ifade edirdi. Dayanmadan eyni mahnını fırladıb düşünürdü. Enbe orkestrası – Hikaye...
[Hiç durmadan hikayeler anlat bana, uydur uydur güzel hayaller kur
Dünya dönsün herşey aksın boşver, sen ikimiz için zamanı durdur
Yalanlar söyle hadi, büyüle kırık kalbimi
Gerçeklerden fayda yok, çekinme kandır beni]
Çox çekmirki 2 oğlan Ümide teref gelirler
Belani axtarmaqla deyil ki, onsuzda bela özü seni gelib tapır...
Oğlanlardan biri: -Siqaretin var?
Ümid: -Yox çekeni deyilem
Oğlan: -Nece oğlansan ee siqaret çekmirsen!!!
Ümid: -Çekmirem de ala ne beynimi çönderirsen yeri get, belavi menden tapma
Oğlan: -Neyniyersen ala?! (Ümidin üzerine gedib el qol ile danışaraq)
Ümid "Gösterim de neyniyeceymi” deyerek güclü bir yumruq atır
Veee olanlar olmuşdu. Ümid bütün hirsini onu döymekle çıxartmışdı. Bunu gören dostu, Ümidin boşluğundan istifade edib yumruq vurur. Ümid dodağının partlamasına ehemiyyet vermeyerek daha qezeble döyüb, oradan uzaqlaşır. Dodağı partlasa bele Ümid o an hirsini bir şeylerden çıxmalı idi ve o oğlanlar da sadece ona rahatlaması üçün kiçik bir kömek olmuşdular...
Ümid esebleri gergin şekilde eve döndüyünde heç bir hesabat vermedn sadece yatmaq isteyirdi. Bir neçe saatlıq da olsa bu dünyadan uzaqlaşmaq. Keçmişi, Nazlını, aralarında olan dialoqları düşünmek ziyandan başqa bir şey vermirdi ona. Ne qeder düşünmek istemese bele gözünü yumduğunda qeyri-ixtiyari Nazlının üzü, gülüşü: etdiyi şirinlikler canlandı

[1] 2 3 >>