beyninde:
Ümid: -Niye axı balacam? Niye men? Bu qeder beynimde bize, geleceye dair planlarım varken niye mehv etdin axı hamısını? Olmazdı her şey öz axarında davam etseydi? Olmazdı biz çox xoşbext olsaydıq? Axı men senden başqasını istemirdim. Senden başqasını gelecek heyat yoldaşım, uşaqlarımın anası kimi tesevvür ede bilmirdim. Nece davam edecem men? Bu qeder severken. Adi bağlılıq deyilmiş menimki Nazlım. Bu gün bir defe de çox gözel başa düşdüm bunu. Özümü tanıyıram seni unutmayacağımı da bilirem...Ama bir tek bundan sonra nece olacağını bilmirem. Her gece yatmamışdan evvel dualarımın arasında sen de vardın. Seni mene çox görmemeyini isteyirdim ALLAHdan. Ama olmadı. Biz deyilen bir şey qalmadı artıq...
Ümid üreyinde özü ile danışaraq, gec de olsa yuxuya gedir. Seher oyandığında hazırlıqlarına getse de sözün esl menasında derslerini yola verib, vaxtını feysbukda, heyetde keçirerdi...
Ümid feysbukunu yoxlarken 1 mesajın geldiyini görüb açır. Mesaj Röyadan idi. Onlar Nazlı vasitesile tanışmış, bezen de yazışırdılar:
Röya: -Salam Ümid yaxşısan?
Ümid: -Salam Röya nece yaxşı olum? Mektebi qutarıram onun fikri bir terefden, diger terefdendeki gözlemediyim xeyanet... Beynimden fikirleri nece çıxardım bilmirem...
Röya: -Çıxara bilmiyeceksen. Fikrivi derslere ver çünki geleceyin hell olunur.
Ümid: -Alınmır eee gözlemediyin 1 insan...
Röya: -O da istemezdi bele olsun. Ama olan olub artıq. Sen indi bunları düşünüb derslerini boş buraxsan 1 ilivi itireceksen. En azından ailevi, anavı düşün. Uniye girmesen pis olacaqlar
Ümid: -Röya yaxşıda. Neyi istemezdi axı. Bile-bile elediyi şey. Bilirdi ki elese meni itirecey. Niye eliyirdi? Kimse mecbur elemişdi onu ki get başqasına şans ver? Bu heyatda anamdan eziz, onun qeder çox istediyim heç kimse yoxdur. Elbetteki onun pis olmağına imkan vermerem...
Röya: -Hemin an onun ne fikirleşdiyini niye ele elediyini biz bile bilmerik. Tebiiki hamımızın sehvleri olur ve men de istemirem teref saxlamış kimi olam. Ona göre bu mövzuda

<< 1 [2] 3 >>