atırdım..Günler bir-birini evezledikce getdikce artan imtahan heyecanım özünü her yerde biruze verirdi. Günleri bir neçe saat yuxu ile başa vurur, bezen yemek yemeye bele vaxt tapa bilmir, doğrusu, heç iştaham da olmurdu. Bezen de yorğunluqdan heç ne derk etmeyende bütün hirsimi kitablardan çıxırdım.
-Bunu men oxumuşdum axı! İndi heç ne xatırlamıram! - ellerimi başıma qoyub yene qalaq-qalaq kitabların arasında itib batmış, günlerin tez, bir göz qırpımında gelib keçmesini isteyirdim. Birce arzum üreyimde qalmaya idi..
-Qızım, besdir daha gel bir tike yemek ye, çay iç. - anam narahat, nevazişli baxışları ile qapının kandarında dayanıb gah menim yorğunluqdan qapanan gözlerime, gah da qarşımda az qala meni bele görünmez eden defter-kitablara baxırdı.
-Ana heç meylim yoxdur. Sonra.. - sözümü tamamlaya bilmeden esneye-esneye qalxıb yatağıma uzandım - sonra yeyerem. Başımı yastığa qoymağımla yuxuya getmeyim de bir olmuşdu..
Gergin keçen üç heftenin ardınca imtahan seheri evdeki her kes biruze vermeseler de en az menim qeder heyecanlı idi. Hem seher yemeyinde, hem de yol boyunca her kes deyib gülür, üstümdeki stressi almağa çalışırdılar. İmtahan binasını qarşısında maşını saxladıqda heç içeri keçmek istemir, heyecandan tir-tir esirdim. Bunu gören atam mene doğru gelib üzümü ovucları arasına alıb dillendi:
-Bu senin heyadakı ilk imtahanın olsa da, buradakı uğursuzluq her şeyi hell etmir. Hele qarşıda çox sınaqların olacaq. Cavab ne olsa da biz burdayıq. - alnımdan öpüb meni içeri yola saldı.

Ne qeder heyecanlı olsam da imtahan fikirleşdiyimden de yaxşı keçmişdi. Bir neçe gün sonra ise cavablar çıxdıqda yüksek netice gösterdiyim aydın olmuşdı. Atam bunu eşitdikde meni bağrına basıb:
-Bilirdim ki,bacaragsan. - deyib ardınca özünden aralayaraq gözlerinde bu yaşıma qeder çox az gördüyüm fexr qarışıq sevincle saçımı sığallayıb davam etdi - Senin uğurlarında da, uğursuzluqlarında da biz Hemişe yanındayıq.
İkimizin de gözlerimiz dolmuşdu ki, atam biraz kenara

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 ... 200 >>