bilmirdim. Hazırda tek isteyim tez çıxıb getmeyi idi. Böyük ehtimalla esebleşmişdi ki, bir neçe saniye susaraq derinden nefes alıb ardınca:
-Bes ne üçün maaş alırsan? - başımı qaldırdıqda o bu defe gülümseyir, sanki qarşısında balaca uşaqla danışırdı.
-Cahad bey imkan verin işimi görüm. - eyneyi gözümden çıxarıb diqqetle Cahada baxdıqda o özünü toplayıb:
-Hazırla hamısını getir otağıma. Gözleyirem. - deye cavab verdiyi zaman sonuncu sözü xüsusi intonasiya ile söyleyib otaqdan çıxdıqda derinden nefes alıb başımı arxaya söykedim. "Men bundan sonra burda nece işleyecem?" - düşüncesi Cahad otaqdan çıxandan beri beynime dolmuşdu. Dünen onun sözlerini o qeder düşünmüşdüm, indiki hal heç ağlıma da gelmemişdi. İndi onun baxışlarını, sözlerini görüb diger terefden de bu fikir gelib dolmuşdu ağlıma. Dönüb dolaşıb yene eyni fikir gelirdi ağlıma: istefa vermek. Burda qalmağım ona daha çox ümid verecekdi. Atamgile ise yorulduğumu, daha işleye bilmediyimi behane getirib bu meseleni bir yolluq bağlayacaqdım.
Boş kağızlardan elime keçeni qarşıma qoyub tez-telesik yazdığım istefa mektubunu da senedlerle birge götürüb Cahadın otağına yollandım. Bilirdim ki, etdiyim hereket belke de uşaqcadır amma hazırkı veziyyetde başqa elacım yox idi. İçeri keçdikce evvelce senedleri qarşına qoyub geri çekildim. O senedlere diqqetle göz gezdirib:
-He problem yoxdur. - deye cavab verdikde ağzını doldurub yeniden nese demek isteyirdi ki, elimdeki kağızı qarşısına qoydum. Cahad kağıza baxıb ardınca başını qaldıraraq:
-Bu nedir? - deye soruşdu.
-Açıqca yazmışam. - sakit halda dillenib susdum.
O kağızı bir kenara qoyub ayağa qalxaraq gelib qarşımda dayandıqda heyecandan, qorxudan başımı aşağı saldım.
-Bes men qebul etmesem, nece olacaq? - o xüsusi tonda, xırıltılı sesle dedikde bu defe ne cavab vereceyimi bilmirdim.
-Sumaya, get otur otağında. Bu "gözel" fikirlerini de iş üçün istifade et.
-Cahad bey men zarafat etmirem.
-Men zarafat edene oxşayıram?
İndi daha deyecek sözüm heqiqeten

<< 1 ... 123 124 [125] 126 127 ... 200 >>