başqa cür olmağını arzulasam da atamın bu sözleri yadıma düşdükde onu da menim uğursuz qismetim adlandırıb susurdum. Cahadla başqa yerde, başqa şeraitde qarşılaşmağı bezen fikirleşir, hemin vaxt onunla bağlı fikirlerimin tamam ayrı olacağını düşünürdüm. İndi ise ne olur olsun onu özümden uzaq tutmağın derdini çekir, onu da özümle birge bedbext etmek istemirdim. Düzdür, belke de xoşbext ola bilerdik, belke de meni bu cür-olduğum kimi qebul ederdi. Amma bu böyük cesaret teleb edirdi ki, men heç vaxt bacarmazdım. Men genc idim; günün birinde xoşbext olmaq, her qızın xeyalı olan gelinliyi geyinmek menim de en eziz, en gizli arzularımdan idi. Amma bu fikirler ağlıma geldiyi an hamısını beynimden qovur, ailemi, özümü düşünüb fikirleşirdim ki, xoşbext olmaq her şeye sahibem; qayğıkeş, mehriban aile ve sağlam heyatım. Mene bundan artığı lazım deyildi.
Hemin geceni sehere qeder yerimde qıvrılıb işe nece gedeceyimi, Cahadla nece qarşılacağımı, ona ne deyeceyimi düşünüb gözüme yuxu getmedi. Seher de erkenden oyanıb hazırlaşaraq evden çıxdım. Ofise çatdıqda menden savayı bir nefer de yox idi. Yenice stula eyleşib başımı işle qatmaq isteyirdim ki, çox keçmemiş açılan qapıya başımı qaldırıb Cahadı gördükde üzümde yaranan teeccübü görmemek mümkün deyildi. O, menim bu halıma xefif tebessüm edib:
-Görürsen, seni nece yaxşı tanıyıram. - dedi.
Men ise üzerimdeki çaşqınlığı bir kenara atıb ayağa qalxaraq:
-Buyurun. Ne lazımdır? - deyerek indi de men heç ne olmamış kimi davranaraq onu heyretlendirmek isteyirdim. Amma bu cehdim deyesen, çox da uğurlu olmamışdı. O, ironiya ile gülümseyib mene yaxın geldikde özümü onun her sözüne hazırlayıb çalışırdım ki, heyecanım meni ele vermesin. Cahad yaxın geldikce elimi masaya daha berk yaslayıb sanki ordan güc alırdım. O mene sarı gelib heç gözlemediyim anda zeriflikle elini belime dolayıb ardınca üzüme düşen saçlarımı geriye apardı. Men ise onun bu gözlenilmez hereketi qarşısında dilim-ağzım qurumuş, gözlerimi iri halda açıb üzüne

<< 1 ... 131 132 [133] 134 135 ... 200 >>