baxırdım.
-Mene ele gelir adam seveceyi qadına heyatda birce defe rast gelir. Gec ya da tez. Menim qarşıma da sen çıxmısan, neyleyim? - xırıltılı sesle sözlerini deyib baxışlarını gözlerimin derinliyine zillemişdi. Üzümü inceleyir, meni yaddaşına hemişelik hekk etmek isteyirdi ele bil.
Cahadın sözleri, baxışları meni ayrı dünyaya alıb aparmış, ruhumu oxşayırdı. İlk defe idi bizim bu yaxınlığımız, menim hisslerimin bu cür qarışmağı. Növbeti anda ise o menim alnıma kiçik bir öpüş qondurub geri çekildikde buludların üzerinden tappıltı ile yere çırpılıb özüme gelmiş kimi idim. Yıxılmamaq üçün her iki elimle masaya söykenib anasının arxasınca baxan balaca uşaqlar kimi Cahadın otaqdan çıxmağına baxırdım. O çıxdığı anda özümü stula atıb başımı ellerimin arasına almış, ona niye qarşı çıxmadığıma, mene bu qeder yaxın olmağına niye icaze verdiyime göre özümü danlayır, qatlayıb kenara qoymaq istediyim deftere günü-günden niye daha çox xatireler yazıldığına heyretlenir, eyni zamanda esebleşirdim. Kenarda çalan telefonun sesine başımı qaldırıb Merdanın zeng etdiyini gördükde desteyi qaldırıb qulağıma qoydum.
-Sabahın xeyir. Hardasan? - dünenki söhbetden sonra menimle bağlı qorxusu artmışdı deyesen.
-İşde. - sesimden yorğunluq axırdı.
-Seher seni evde görmedim ona göre dedim görüm hardasan. Salamatçılıqdır? - Merdanın neye işare etdiyini anlasam da indi onunla derdleşmek niyyetinde deyildim.
-Aha. - deye cavab versem de ikimiz de bilirdik ki, heç ne qaydasında deyil heyatımda.
Merdanla biraz da söhbet edib sağollaşdıq. Heç kim meni heç neye mecbur etmese de her saat, her gün daha çox sıxılırdım. Sanki dar bir qefesde idim ve gün keçdikce o daha da kiçilib meni boğurdu.
Merdanla danışıb biraz rahatlamış, bugünki mehkeme üçün lazımi bir-iki senedi de hazırlayıb Cahadın otağına apardım. Senedleri teqdim edib ardınca otaqdan çıxmaq isteyirdim ki, Cahad:
-Hazırlaş birlikte gedirik. - dedikde ilk mehkemedeki hevesimden eser-elamet qalmamışdı.
-Men... - ağlımda minbir

<< 1 ... 132 133 [134] 135 136 ... 200 >>