behane uydurub demek isteyirdim.
-Sumaya vaxtımız yoxdur. Aşağıda gözleyirem seni. - deyib masanın üzerini yığışdırırdı.
Men ise hemişekitek kor-peşman otağıma qayıdıb hazırlaşaraq aşağı düşdüm. Yol boyu Cahad meni danışdırmağa çalışsa da ağzıma su alıb oturmuşdum. Mehkeme binasına çatıb 2-3 saat içinde her şeyi hell edib yeniden yola düşdüyümüz zaman biraz keçmiş Cahad maşını saxladıqda tamam yad bir yerde olduğumuzu yenice derk edib sual dolu baxışlarımı üzüne zilledim.
-Ne ele baxırsan? - o menim bu halıma gülümseyib ardınca davam etdi. - Seherden buralardayıq bir tike yemek yeyek sonra qayıdarıq işe.
-Size nuş olsun. Menim ofisde işlerim var. - deyerek qapını açıb düşmek isteyirdim ki, o elimden tutub:
-Sumaya hara qeder qaçacaqsan? Danışmalıyıq. - üzünde yorğun ifade ile dillendikde son bir ümid belke de menim üçün fürsetdir deye düşünerek onunla razılaşıb yaxınlıqdakı mekanlardan birine daxil olduq. Küncdeki masada eyleşdikde heyecandan gücle stulda oturmuş, qorxa-qorxa o teref-bu terefe baxırdım. Biraz keçmiş ise sifarişleri verdiyimiz zaman çekinerek dillenib yeniden susdum.
-Biz fikirleşdik ki, 3-4 güne elçilik olsun. - Cahad qarşısındakı sudan qurtum alaraq dillendiyi zaman gözlerim berelmiş ona baxırdım.
-Ne? Ne elçilik? Ne danışırsan?
-Seni danışdırmaq başqa cür mümkün deyil. Ne edim? Ancaq esebleşende ağzını açırsan. - o, sevinerek gülümsediyi zaman daha ona demek üçün sözlerim bele tükenmişdi. - Amma zarafat da deyil. Bunlar hamısı formaldır. - Cahad masanın üzerindeki elime elini qoyub gözlerindeki xoşbextlik qığılcımı ile dillendi. - Esas senin, bizim xoşbextliyimizdir.
-Cahad men daha ne qeder demeliyem?! - elimi çekib, sesimin tonu qalxmasa da o aydın görürdü ki, sebrim daşır.
-Senin problemin nedir?
-Men seni istemirem. - sebrim tükenmiş halda dillendim.
-Başqa heç ne yoxdur ki?
-Yox!
-Onda problemimiz yoxdur. Evdekilerle danış gün teyin edek bizimkiler tanış olsun. - Cahad hemişeki rahatlığı ile sözlerini deyib qarşısındakı

<< 1 ... 133 134 [135] 136 137 ... 200 >>