Sanki heç ne olmamış ve onun bircecik qızı aile qururdu.
Burada oturub fikirleşmeyin heç bir faydası olmadığını görüb aşağı enerek anamgile kömek etmiş, ardınca bütün qonaqları yola salaraq her kes öz otağına dağılışdı. Gün erzinde evde o qeder qaçhaqaç olmuşdu ki, yorğunluqdan daha ayaqüste qalmağa da halım yox idi. Bu sebebden en azından bu gecelik her şeyi bir kenara qoyub rahat yatmaq niyyetinde idim. Eynimi deyişib yatağa uzanmaq isteyirdim ki, telefonun sesine geriye dönüb ekranda Cahadın adını gördükde böyük "off" deyerek mecbur desteyi qaldırdım.
-Aşağıdayam seni gözleyirem. - salamsız-kelamsız birbaşa hemişeki emir tonunda dediyi söze qarşılıq eseble:
-Yorğunam. Yatıram. Sabah danışarıq. - deyib desteyi asmaq isteyerken onun yeniden sesini eşitdim:
-Sen herden en sade sözleri bele anlamaq istemirsen. Sumaya, meni seni indi, bu deqiqe, bu saniye görmek isteyirem. Sabah yox. - Cahadın bezen xüsusi ses tonu var idi ki, onunla razılaşmamaq mümkün deyildi. İndi de heç ne demeden onunla razılaşıb heç kime bildirmeden aşağı düşdüm. Asta şekilde qapını açdıqda Cahadı maşına söykenmiş halda gördüm. O üzünde az-az görünen tebessümle yaxınlaşıb meni özüne incelikle çekdikde küçe lampalarının işıqlarından gözlerindeki xoşbextliyi açıqca görürdüm.
-Gecdir. Ne... - sözümü tamamlamağa imkan vermeden o barmağını ağzıma tutub:
-Sus. - deye asta tonda dillendi.
-Sen indi yanımdasan, qollarımdasan. - danışdıqca arabir saçlarıma sığal çekirdi. - Bu, bütün sözlere evezdir. - alnımdan öpüb yeniden baxışlarını gözlerime zilledi. Sanki özüne aid nese tapmağa çalışırdı. Alnımdan öpüb ardınca burnuma kiçik bir öpüş qondurmuşdu. Növbeti anda ise alnını alnıma dayayıb üzümü elleri arasına alaraq her ikimiz susmuşduq; o xoşbextlikden, men ise... Özüm de bilmirdim.
-Gecenin bu vaxtı gelmeye deymezdi. Seher görüşeceyik onsuz. - asta sesle dillendim.
O üzünü menden aralayıb xırıltılı sesle:
-Sen her şeye deyersen. Her şeye. - pıçıldadı.Cahadı güclükle yola salıb içeri

<< 1 ... 137 138 [139] 140 141 ... 200 >>