çekilirdim. Cahad menim utancaqlığımı gördükde ise düz qarşımda dayanaraq gah elimden tutub meni oynadır, gah da elini belime sarıyıb kenara çekilmeyime imkan vermirdi. Cahadın mene qarşı mehribanlığını, qayğısını ilk defedir gören Ruhiyye xanım yerimde eyleşdiyim zaman yaxınıma gelib meni bir daha öperek elimden tutub gözlerindeki sevincle:
-Seni Allah gönderdi menim oğluma, Sumaya. - deyib üzümü sığalladı. - Neçe ildir onun xeyir işini görmeyi arzulasaq da heç cüre yaxına gelmirdi. Bir gün gelib deyende ki, evlenirem ele bildim ya men deli olmuşam ya da Cahad. - o bu defe gülümseyerek söyledikde men tebessüm edib diqqetle qulaq asırdım. - Yaşı hedsiz çox olmasa da vaxtı keçirdi artıq. Biz de Kamalla neve görmek isteyirdik. İndi de onun sene qarşı mehribanlığını görüb inan ferehden, sevincden yere-göye sığmıram. Allah sizi bir-birinize çox görmesin, qızım! - meni qucaqlayıb öperek bir daha üzüme sığal çekib getdi.
Her kesi bu qeder sevindirdiyime göre bir terefim sevinib qürrelense de diger terefim qem deryasında idi. Başımı aşağı salaraq gözümü paltarıma dikib Ruhiyye xanımın dediklerini düşünür, onları meyus etmemek üçün çıxış yolu axtarır, axtarıb heç ne tapmadıqda ise dişlerimi qıcayıb qezebden gözlerim dolurdu. O insanların heç biri buna layiq deyildi. Men onları aldadıb sonra rahat yaşaya bilmezdim. İndi bele gözüme yuxu getmezken hemin vaxt ne veziyyetde olardım bir Allah bilir.
-Nolub sene? - aniden yanımda Cahadın sesini eşidib diksinerek başımı qaldırdıqda onun nigarançılıq dolu baxışlarını, oynamaqdan terleyen alnını görüb gülümseyerek masadan salfet götürüb üzünü sildim. Hemin anı ise biz ferqine varmadan fotoqraf lente almış, nişanımızın en maraqlı şekiline çevrilmişdi. Hemin şekili ise hele de saxlayıb, bezen deqiqelerle baxıram...
-Fikirleşirem ki, Cahad niye bu veziyyetdedir?
-Her gün nişanlanmıram men. - söylediyi zaman ağzımı açmağa fürset olmadan Kerim Cahadı sesledikde alnımdan öperek mene göz qırpıb Kerimin yanına getdi.

Belelikle,

<< 1 ... 142 143 [144] 145 146 ... 200 >>