şeyi unudub özümü onun qollarına atır, qısamüddetli de olsa her şeyi unudurdum.
Cahad gülümseyib meni yeniden sinesine sıxdıqda gözlerimi yumub ikimizi de nece uçuruma apardığımın ferqine varırdım. Biraz keçmiş Cahadı otağına yola salıb tek qaldıqda daha fikirleşmekden az qala beynim donurdu. Bu cür vaxtlarda Kerimle danışmaq mene en yaxşı tesir eden müalice kimi idi. Odur ki, Cahada da xeber verib Kerimin ofisine yollandıqda o evvelce meni burda xebersiz-etersiz gördüyüne teeccüblenmiş lakin üz ifademden neyinse yolunda olmadığını görüb bir kelme etmeden menimle birge eyleşib maraqla meni izleyirdi.
-Her şey qaydasındadır? - men yene hemişekitek öz yerime eyleşib sessizce fikre getmiş, biraz sonra Kerimin çağırışına baxışlarımı ona yönlendirdim.
-Bilmirem. - derinden bir ah çekib cavab verdim.
-Cahadla bağlıdır? - o deyesen bu defe alacağı cavabı bilirdi ki, öne eyilib meni gözleyirdi.
Başımı aşağı-yuxarı yelledikde Kerim:
-Ne olub danışmaq isteyirsen? - deye soruşdu. Menim sessizliyimi görüb o davam etdi:
-Sumaya...
Başımı qaldırıb gözlerim dolu halda Kerime baxırdım.
-Siz Cahadla birge bu yolu addımlamağa hazırlaşırsınız. Sen ona her şeyi danışmalısan. - o, biraz fasile vererek ne ise düşünüb yeniden davam etdi: - Men sene düzünü deyim, bu qeder vaxtda Cahad senin buraya niye geldiyini, ne problemin olduğunu soruşmayıb. Bir defe o özü dedi ki, Sumaya lazım olsa mene danışacaq.
-O, mene inanır. - bayaqdan gözyaşları ile Kerimi dinleyir, indi de burnumu çekib dillendim.
-Sen o inamı qırmaq istemersen yeqin ki, he? - Kerim menim heftelerdir qorxduğum sualı mene ünvanladıqda donub sadece üzüne baxırdım.
-Bes danışacaqlarım her şeye son qoysa? O, bir de meni görmek istemeyecek.
-Bilmirem ne danışacaqsan ona amma inan mene onun bu her nedirse sonradan bir başqasından öyrenmeyi her şeye son qoyar. Cahadı az-çox tanıyırsan o bezi meselelerde hedsiz qeddardı.

Sakitce Kerimi dinleyir beynimde her şeyi götür-qoy edirdim. Cahada her şeyi danışıb

<< 1 ... 145 146 [147] 148 149 ... 200 >>