bilirdim ki, Raufla danışır. Arada qalmışdım, bilmirdim geri qayıdıb biraz sonra gelim, yoxsa yoluma davam edim. Menim qerarsızlıqla dayandığımı gören Merdan yeniden eyni eseble sesle:
-Kimi gözleyirsen?! Gel. - dedikde zorla eşidilecek sesle, qorxaraq "Gelirem" deyib qapıdan çıxdım. Kamil dayı maşının qapısını açdıqda maşına teref addımlayırdım ki, Merdanın sesine yerime mismarlandım:
-Sumaya, sen menimle gel. - sesindeki qezebi qovub mülayimlikle dillenmişdi. Ancaq onu tanıyırdım, asanlıqla sakitleşmeyeceyini bilirdim. Kamil dayıya gülümseyib qorxa-qorxa Merdana teref gedib maşına eyleşmişdim. Heç ne demeden maşına işe salıb yola çıxmışdıq. Aradan keçen deqiqelerde Merdan bir kelme olsun danışmamış, men de qorxudan sesimi çıxara bilmemişdim. Eve gelib çatdıqda maşından düşmeye hazırlaşırdım, sesini eşidib elimi qapıdan çekdim:
-Bilirem, belke de menden incimisen. Amma bir gün men seni vaxtında xeberdarlıq etmediyim üçün başına bir iş gelse, özümü heç vaxt bağışlamaram.
-Men heç ne etmedim. - başımı yuxarı qaldırmadan dolmuş sesimle dillendim.
-Bilirem. Neyse, unudaq. Bu gün senin xoş günündür. - maşından düşüb ardınca gelib menim qapımı açdı - Gel mene bir çay hazırla. - dediyinde ikimiz de gülerek içeri keçmişdik.
Hemin geceni saatlarla yerimde o teref bu terefe dönüb gah qardaşımı, gah da Raufu düşünürdüm. Her defe Merdanın dediklerini xatırlayıb Raufa qarşı özüm de uzaq olmaq isteyirdim. Amma her iki qarşılaşmamızda onun baxışlarını, hereketlerini defelerle gözümün qarşısından keçirmiş, her defesinde istemeden heyecanlanmışdım. Rauf Merdanın bu qeder qezebine sebeb olacaq ne ede bilerdi ki? Raufla tamamile başqa mühitde, başqa zamanda qarşılaşsaq ve men onun haqqında indi bildiklerimi eşitmesem inanmırdım ki, onun haqqında menfi rey söyleye bilim. Diger terefden başqa bir düşünce de beynimi yormağa başlamışdı.Merdanın Raufa qarşı hereketlerinden, mimikalarından onun esebinin sadece anamın danışdıqları ile bağlı olmadığını düşünmeye başlamışdım. Belke

<< 1 ... 14 15 [16] 17 18 ... 200 >>