çıxmayıb özümü buraya mehkum etmiş, gözümün suyunu dayanmadan axıdırdım. Geceye doğru Cahadın zengini görüb açmağa utandığımdan bir kenara qoyub fikrimi dağıtmaq istesem de o el çekene oxşamırdı. Axır desteyi qaldırdıqda o, gülümseyerek:
-Menden qaçmaq fikrindesen? - deye soruşdu.
-Yatmışdım. - sesimden ağladığımı hiss etmesin deye söyledim.
-Her şey yaxşıdır? - bayaqkına nisbeten onun sesindeki qayğı, nigarançılıq daha da artmışdı.
-Aha.
-Men bugün seni incitdim deyesen. Üzrlü say. Özümü cilovlaya bilmedim. - Cahad çetinlikle dillendikde gözümün yaşını gücle saxlayırdım.
-Esas sen bağışla. Bu cür olmamalı idi. - boğuq sesimle dillendim. Heç ne bu cür olmamalı idi. Heç ne. Cahada bunları yaşatdığıma göre özüme nifret edirdim.
-O söz senin diline yaraşmır. İndi yat yuxun daha da qaçmasın sabah görüşerik. - söyleyib sağollaşdıqda desteyi asıb yeniden kövreklik meni ele almışdı.
-Meni her şeye göre bağışla, Cahad. Seni bu qeder incitdiyime, aldatdığıma göre. Bağışla meni. - dizlerimi qucaqlayıb gözyaşları ile pıçıldadım.Seheri güclükle açıb hazırlaşaraq evden çıxıb gözüm Kamil dayını axtarsa da bir neçe deqiqe sonra qarşımda Cahadın maşınını görüb teeccüblendim. O, maşından düşüb mene sarı gelerek:
-Bu gün işe menimle getmeli olacaqsınız, Sumaya xanım. Narazılığınız yoxdur ki? - gülümseyerek dillenib maşının qapısını açdıqda men de ona gülümseyib dedim:
-Hele ki, yoxdur.
Her ikimiz dünenki mesele heç olmamış kimi davranıb bununla bağlı kelme kesmirdik. Cahad yol boyu gah elimden tutur, gah da işıqforda dayandıqda eyilib yanağıma kiçik öpüşler qondururdu. Biraz keçmiş yola nezer saldıqda artıq ofisden xeyli keçdiyimizi görüb:
-Hara gedirik? - celd dillendim.
-Çatırıq. Birazdan görersen. - göz qırpıb gülümsedikde maraqla yolu inceleyir, hara gedeceyimizi balaca uşaqtek heyecanla gözleyirdim. Biraz keçmiş yaşayış binasının qarşısında dayandıqda bu defe doğrudan maraqla gah Cahada, gah binaya baxır, ne olduğunu anlamağa çalışırdım.
-Gel. - elimden tutub

<< 1 ... 149 150 [151] 152 153 ... 200 >>