binaya girdikde liftle yuxarı qalxıb menzillerden birinin qarşısında dayandıq. Men hele de donuqluğumu kenara qoya bilmemiş, Cahadın növbetini addımını gözleyirdim ki, o,cibinden çıxartdığı açarla qapını açıb meni de içeri saldı. İlk baxışdan xoş teessürat yaradan evde çox eşya olmasa da divarların rengi, bezi kiçik aksesuarlar göz oxşayırdı.
-Xoşun geldi? - Cahad arxadan belimi qucaqlayıb boynumu öpürdü.
-Gözeldir. Kimin evidir ki? - başımı azca yana eyib soruşduqda Cahad burnu ile burnuma toxunub:
-Bizim. - deye cavablandırdı.
İndiye qeder aramızda bu söhbetler olmadığından men onun ailesi ile birge yaşayacağımızı düşünüb heç bu barede ağlıma kiçik bir fikir de gelmemişdi.
-Her yeri gez, yaxşı-yaxşı bax. Neyi beyenmesen deyişdirek. - Cahad meni özüne dönderib dedikde utanaraq elimi qaldırıb üzünü sığallayaraq:
-Her şey yaxşıdır. - söyledim.
Gülümseyerek meni qucağına alıb divana eyleşdikde yanağıma, dodaqlarıma öpüşlere qerq edib, eyni zamanda hem saçlarımı sığallayır, hem de elini belimde gezdirirdi. Bizim yaxınlığımız artıq neçenci defedir olsa da men yene de utancaqlığımı bir kenara qoya bilmirdim.
-Bu toyu tezleşdirmek lazımdır, deyesen. - dodağımdan ayrılıb dillendikde gülümseyib başımı yana dönderdim.
Elini üzüme qoyub özüne teref dönderdikde xırıltılı sesle yeniden dillendi:
-Sumaya... - burnumdan öpüb gözlerimin içine baxırdı. - Seni sevirem. - ilk defe söylediyi kelmeni ele ürekden dile getirmişdi ki, ağlım, ruhum, üreyim yene de özümle deyildi. - Heyatdır ne olacağını bilmerik. Günün birinde mene nese olsa, yanında ola bilmesem de sen hemişe menim qelbimdesen. Bu heqiqeti heç kim, heç ne deyişdire bilmez. - Cahad danışdıqca yeniden ona her şeyi danışmaq üçün uyğun meqam olduğunu düşünür, eyni zamanda onun bir gün menim yanımda olmama ehtimalını fikirleşib gözlerim dolurdu. İşler bele ki gedirdi, hemin gün çox da uzaq deyildi deyesen.
-Sene heç ne olmayacaq. - ellerimle üzünü tutub dolu gözlerimi Cahada zilledim. - Sen hemişe yanımda

<< 1 ... 150 151 [152] 153 154 ... 200 >>