yeniden katibesinden soruşmuş, ancaq ona da bir xeber vermediyini öyrenib kor-peşman otağıma qayıtdım. Saatlar keçmiş artıq günortaya olsa da Cahaddan hele ses-soraq yox idi. Daha döze bilmeyerek nigaran qalıb zeng etdikde ise desteyi qaldırmırdı. Defelerle zeng etmeyime baxmayaraq onunla elaqe saxlaya bilmirdim. Axır dözmeyib Ruhiyye xalaya zeng vuraraq hal-ehval tutduqda belli idi ki, onun da xeberi yoxdur Cahaddan. Otaqda o teref bu terefe var-gel edir, sebrsizlikle Cahadı gözleyirdim. İlk defe idi onun işe gelmemeyi. Bu aylar erzinde neinki işe gelmemek bir defe olsun gecikmezdi. İndi de bilmirem niye ancaq içimde qeribe bir sıxıntı vardı. Üreyim ağzımda döyünürdü. Axşama doğru nehayet telefon zeng çaldıqda celd desteyi qaldırıb ağzımı dolduraraq harda olduğunu soruşmaq isteyirdim ki, Cahadın ilk defe soyuq, hissiz sesini eşitdim:
-Açarları götür get eve. Gelirem.
-Ne olub? - çekinerek dillendikde o, desteyi çoxdan asmışdı.
Telefon elimde özlüyümde ne ise aydınlaşdırmağa çalışsam da cehdim boş idi. Vaxt itirmeden Cahadın mene verdiyi açarları da götürüb eve yollandıqda hele ki, gelmemişdi. İçeri keçib divanda eyleşerek ne ola bileceyini düşünür, düşündükce Rauf gelib qarşımda dayanırdı. Diger terefden onun Cahadı tapmağını öz ağlımca imkansız hesab edib öz-özümü sakitleşdirirdim. Cahad gelene qeder el-ayağım buz kesmiş, havalarda idim. Biraz keçmiş qapı yeniden açıldıqda ayağa qalxıb Cahadı qarşılamaq istesem de bir göz qırpımında qonaq otağına daxil olduqda onun qıpqırmızı olan gözlerini, boynunda qabaran damarları görüb bir-iki addım geriye çekildim.
-Meni avam yerine qoyub hara qeder aldatmağı fikirleşirdin?!! - Cahad gözlenilmeden qışqırdıqda yavaş-yavaş derk edirdim ki, deyesen qorxduğum başıma gelir. Cahadın qışqırtısı qarşısında gözlerim dolmuş, yerimdece donub qalmışdım. O, eseble yaxına gelib qolumu sıxdıqda qorxu boğazıma qeder meni ele almış, tir-tir esirdim.
-Desem Rauf kimdir yeqin deyeceksen tanımıram, he?!!! - bu defe Cahad ironiya ile

<< 1 ... 152 153 [154] 155 156 ... 200 >>