verib eve daxil oldum. Qapını açan anam menim ruha dönmüş veziyyetimi görüb üzündeki tebessüm soldu. O, celd meni tutub içeri salaraq dillendi:
-Ne olub qızım? Niye rengin ağarıb? Cahada bir şey olmayıb ki? - bayaqdan sabitleşdirmeye çalışdığım sinirlerim anamın Cahadın adını çekmesi ile yeniden göylere qalxdı.
-Ne olmalıdı, ana?! Senin ucbatından her şey qutardı. Başa düşürsen?! Qutardı!!! - sesimi ucaldıb otaqda oturan Gülareye, Feride bele fikir vermirdim.
-Ne danışırsan? Ne olub? - anam indi daha da telaşla dillendikde men yaxınlıqdakı qabı eseble yere çırpıb:
-Senin zehirmara qalmış kağızların heyatımı mehv eledi!!! Men indi onun gözünde yalançı, oyunbaz adamdan başqa bir şey deyilem!!! - daha berk qışqırırdım. Qışqırdıqca eseble ellerimi masaya çırpır, Feridin menim bu hereketlerimden qorxmağına bele mehel qoymurdum. Hirsim soyumadıqca daha da qezeblenir, her şeyi qırıb-tökmek isteyirdim.
-O, her şeyi bilir! Senin o kağızlarını da üzüme çırpdı bu gün!!! Üzüme çırpdı!!! - anam yaxına gelib qollarımdan tutaraq meni sakitleşdirmeye çalışsa da heç cüre alınmırdı. Men sakitleşmek, özüme gelmek niyyetinde deyildim.
-Ana qurban, sakitleş bir deqiqe. - anam gözleri dolmuş halda meni tutub saxlasa da dayanmırdım.
-Her şey bitdi, ana. - indi anamın qollarında pıçıltı ile söyleyib qeyri-ixtiyari gözlerim yumulduqda daha gerisini xatırlamırdım. Son xatırladığım başımın üstünde anamın, Gülarenin sesleri idi...Gözümü yavaş-yavaş açıb etrafa baxır, özümde ne ise heysizlik hiss etsem de ilk saniyelerde hele ki, heç ne derk etmirdim. Başımın üstünde anamla Gülareni gördükde beynimde kiçik epizodlar canlanır, her şeyi qırıq-qırıq da olsa xatırlamağa başlayırdım.
-Özüne geldi, siz isteyirsiniz Merdangilin yanına gedin. Onlar heç ne bilmesin. Men Sumaya ile qalaram. - uzaqdan qulağıma gelib çatan ses meni gözümün qarşısında canlanan sehnelerden xilas etdikde gözlerimi tamlıqla açmaq istesem de alınmırdı. Gözlerimde sanki ne ise ağırlıq vardı ki, aça bilmirdim. Biraz

<< 1 ... 155 156 [157] 158 159 ... 200 >>