keçmiş yavaş-yavaş özüme gelir, bu gün baş verenleri en başından xatırlayırdım. Gözlerimi açdıqda yanımda dayanan Gülare elimden tutub:
-Yaxşısan? - deye soruşdu.
Menim halımı gördükde özü de deyesen verdiyi sualdan peşman olmuşdu ki, meyusluqla gözlerini yeniden üzüme dikdi.
-Sumaya, hele heç ne qutarmayıb. Bax üzük elindedir. - o, gülümseyib üzüyüme baxıb davam etdi. - Her nişanlı arasında olur söz-söhbet. Biz de Merdanla ne qeder dalaşırdıq.
Gülare danışsa da ağlım, fikrim başqa yerlerde idi. Saatlar keçse bele men yene de baş verenleri sanki anlamaq istemirdim. Yerimde dikelib elimi alnıma qoyaraq tekrar-tekrar Cahadın dediklerini fikirleşir, nece böyük sehve yol açdığımı bir daha düşünürdüm.
-Sumaya... - o, qoluma toxunub meni ayıltmağa çalışsa da sessizliyim onu qorxutmuşdu. -Özündesen? Sumaya?
Gülare defelerle meni sesleyir, qoluma, üzüme toxunub meni özüme getirmeye cehd etse de alınmırdı. Bütün cehdlerinin boşa getdiyini anlayob axır çıxıb getdikde çox keçmemiş anam içeri keçmiş, meni qucaqlayıb üzümü sığallayır, düşdüyüm veziyyetden çıxartmağa çalışırdı.
-Hamısı menim günahımdır. Men saldım seni bu veziyyete. - meni bağrına basıb saçımdan öpür, özü de qeherlenirdi.
Anamdan ayrılıb başımı yatağa yaslamış, kelme de kesmirdim. O özü de işin ne yerde olduğunu anlamışdı ki, meni daha da sıxma boğmaya salmadan otaqdan çıxıb meni tek qoydu.
Her şey, bütün hadiseler yeniden tekrarlanırdı. Men iller evvele qayıdıb susqun, her şeyden küsen, özünü her şeye qarşı bağlayan, qapadan Sumaya olmuşdum bir neçe saatın içinde. İller sonra meni xoşbextliye addım-addım yaxınlaşdıran insan da etdiklerimi bir-bir üzüme vurub çıxıb getmişdi. Cahadın mene olan sevgisini nezere alıb belke de ümidlenerdim neyese göre amma sevgisine olduğum qeder xasiyyetine de beled idim. O, bu yalanı, aldadılmağı heç vaxt qebul etmezdi. Ede bilmezdi. Qüruru her şeyi qabaqlayırdı...
Bütün gece telefondan gözümü çekmeden her an Cahadın zengini gözleyir, ona nelerise izah etmek üçün

<< 1 ... 156 157 [158] 159 160 ... 200 >>