tıqqıldadıb içeri keçdikde gözlerimdeki qızartıdan, şişkinlikden bütün geceni yatmadığımı anlamışdı ki, yaxına gelerek başımı sığallayıb:
-Yatmamısan, he? - deye dillendi.
Bir neçe saniyelik üzüne baxsam da cavab vermeyib nezerlerimi yeniden pencereye teref yöneltdim.
-Bilirem inciksen, qelbin qırılıb amma indi susub oturmaq vaxtı deyil. Get Cahadla danış, men özüm de danışaram, başa salaram. Birce sen yeniden bu veziyyete qayıtma.
-Sen kifayet qeder her şeyi mehv etmisen. İndi daha işime qarışmasan yaxşı olar. - üzümü döndermeden dedikde anamın qelbini qırdığımın ferqine varsam da hazırda heç ne vecime deyildi.
Anam daha da kelme kesmeden otaqdan çıxdıqda yeniden hönkürtü sinemden qopdu. Her kesi özümden uzaqlaşdırmaqda mahir usta idim, deyesen.
Günortaya doğru Ruhiyye xaladan zeng geldiyini gördükde üreyime danmışdı ki, daha sondur, her şeyi qaytarmaq üçün zeng edib. Desteyi qorxa-qorxa qulağıma qoyduqda Ruhiyye xala hemişetek hal-ehval tutduqda men de ona heç ne belli etmemek üçün çalışırdım mehriban danışım. Biraz keçmiş o, meyus sesle:
-Bu gün seher Cahad rayona getdi. Dostu ile bağlı nese problem var imiş. Dedi iki hefteden tez qayıtmayacam. - Ruhiyye xala danışdıqca gözüm dolur, onun menden nece uzaqlaşıb getdiyine inana bilmirdim. - Ad gününe gele bilmeyecek. Dedim Sumaya o qeder hazırlıq görüb narahat olacaq.
-Ne dedi? - boğuq sesle, güclükle dillendim.
-Dedi men Sumaya ile danışaram. Düzü, ehvalı da yox idi, çox üstüne düşmedim. Özü zeng edecek sene.
Ondan sonra Ruhiyye xala ile nece danışmışdım özüm de bilmirdim. Göz yaşlarımı içimde boğub bir teher dillenib sağollaşdıqda hele de Ruhiyye xalaya heç ne demediyine göre hardasa üreyimde ümid yaransa da çıxıb getmeyini heç cüre gözlemirdim. Doğrusu, onun harasa getdiyine de inanmamışdım.
Cahadın ad gününde bütün cesaretimi toplayıb gece zeng etdikde artıq bir neçe çağırışdan sonra peşman olmuş, desteyi asmaq isteyirdim ki, zengi açdığını eşidib özüm de quruyub qalmışdım. Yeniden qeher

<< 1 ... 158 159 [160] 161 162 ... 200 >>