dayanmaq istemirdim. Amma ele zencirlerle buraya- olduğum yere bağlanmışdım ki, heç cüre bu düşüncelerin arxasınca qaça bilmezdim.

İki-üç günün içinde artıq bu mesele her iki aileye de çatmışdı. İlk qapımı döyen Merdan meni onsuz da günlerdir yatağımdan kenarda görmediyi üçün indi de veziyyeti anlamışdı ki, yaxına gelib bir kelme bele etmeden meni bağrına basdıqda onun qollarında yeniden kövrekliyim meni ele verdi. Heç birimiz danışmadan men ağlayır, o ise meni sarıdığı qollarını bir an boşaltmadan saçımdan öpürdü. Sessiz axan göz yaşlarım aniden hönkürtüye qalxdıqda Merdan meni özünden aralayıb sert görünüşünün altındakı kövrek gözlerle mene baxaraq:
-Ne deyirsen indi gedim onu öldürüm? Yoxsa tutum getirim yanına? Ne isteyirsen? Bir kelme de edim. - üzümü elleri arasına alıb dillendikde dodaqlarım acı bir tebessümle qıvrıldı.
-Birce ağlama sen. - alnımdan öpüb diqqetle iki dodağımın arasından çıxacaq sözleri gözleyirdi.
-Biz... - üzüme qoyduğu ellerinden tutub davam etdim. - her şeyi danışıb hell etmişik. Artıq ne ise lazım deyil. - bir neçe saniye üzüne baxsam da ardınca tez başımı aşağı saldım. Cahad Merdana ne demişdi bilmirem amma her halından onun Cahada esebi olduğu görünürdü.
-Bizimkiler artıq toyun vaxtını danışırdı, bu ne oyun idi siz çıxardırsınız?
-Merdan... - çaresizce onun gözlerine baxdıqda celd özünü topladı.
-Sen nece xoşbextsense ele de et. Biz her qerarında senin yanındayıq. Yaxşı? - üzümü sığalladıqda men de gözümü yumub açaraq razılığımı bildirdim.
Merdanın gedişinden sonra yeniden yatağın bir küncüne doğru qısılıb gözlerimi yumaraq yeniden xeyallarıma qapılmışdım. Axır bir-iki gündür özümü her şeyden tecrid etmiş, başqa bir dünya yaratmışdım özüm üçün. Yene evvelkitek bu otaqdan mecbur olmadıqca çıxmır, çıxdıqda ise mümkün qeder tez qaçıb yeniden otağa qayıdırdım. Xülase, her şey tekrarlanırdı.
Hemin gün axşama doğru atamın üzünde eynile Merdandakı tek teessüf dolu ifade ile içeri keçdikde onu görüb yene qeyri-ixtiyari gözlerim

<< 1 ... 167 168 [169] 170 171 ... 200 >>