doldu. Atam mene doğru gelib yataqda eyleşerek meni sinesine sıxdı.
-Biz ya sene telesirik, ya da gecikirik. Bu defe seninle bağlı qerar vermek üçün de telesdik. - onu aylar sonra ilk defedir bu qeder kövrek, teessüf dolu sesle dillendikde yeniden ailemi bu hala saldığıma göre her şey bir kenara, indi de bu hissin ağırlığı çökürdü üstüme. Bu sözleri eşitmek onlar hiss etmese bele mene o qeder ağır idi ki, qulaqlarımı tutub qaçmaq isteyirdim.
-Meni bağışlayın. - cılız sesimle dillendikde atam meni özünden aralayıb yarı eseb, yarı kederle üzüme baxırdı.
-Axırıncı defe olsun bu sözleri eşitdiyim. - sert şekilde dediyi sözün qarşısına daha da söz qoya bilmeyib susmağı seçmişdim.

Veziyyetden xeberdar olan Ruhiyye xala vaxt itirmeden sabahı günü bize geldikde xeberdar olmadığımız üçün ancaq menim otağıma qalxdıqda onu göre bilmişdim. Onu bu qeder aciz veziyyetde qarşılamaq istemesem de artıq olan olmuşdu. Ruhiyye xala dolmuş gözleri ile mene doğru yaxınlaşıb bağrına basdıqda men de qollarımı güclükle qaldırıb onun belinden çarpazlaşdırdım.
-Ne oldu size? Kimin gözü deydi? - sesindeki hüzünle dedikde men özümü güclükle ele alıb dillendim:
-Ruhiyye xala...
-Cahad onsuz söz deyen deyil. - meni özünden aralayıb stula eyleşdik. - Birce deyir sehv mende oldu. Deyirem ay oğlum, ne olub? Ağzını açmır ki, açmır. Ne edib sene? Heç olmasa sen de. - o, daha dözmeyib göz yaşlarını axıdırdı. - Geceden bir deqiqe gözümü yummamışam. Gözel balam, - bir elini üzümde gezdirib davam etdi. - ne oldu size? Danış görüm.
-Ruhiyye xala, bizden incimeyin, küsmeyin. İstemezdik kimise incidek amma alınmadı. - üreyimdeki qasırğaları bir kenara atıb temkinle dillendikde o deyesen Cahadın qerarlılığından sonra son ümid qapısı kimi buraya gelmişdi ki, indi de menim sözlerimi eşidib gözlerindeki teessüfü dolğun şekilde görürdüm.
-Axı derdiniz nedir? Bir danışın, bilek. Belke ele yoluna qoyduq? - anama doğru dönüb davam etdi. - Düz demirem beyem?
Anam utanaraq başını yelledikde Ruhiyye

<< 1 ... 168 169 [170] 171 172 ... 200 >>