sözün yoxdursa, yatmaq isteyirem.
- Menimle görüşmeye razılıq versen, buyur, yata bilersen. - özünden razı sesini yeniden eşidib qıcıqlanmışdım.
-Gecen xeyre! - cavab bele gözlemeden desteyi asmışdım.

Zengi sonlandırandan beri beynimde bir-birinin ardınca saysız-hesabsız suallar yaranmışdı. Nömremi nece tapmağını, o geceden sonra hele de hansı cesaretle menimle elaqe saxlamağını, en esası ise menden ne istediyini bütün gece fikirleşmişdim. Hele günler evvelden Merdanın xeberdarlığı olmasa, Raufun bu hereketi meni belke de xoşbext eder, onunla bağlı kiçik de olsa xeyallar qurardım. Ancaq her defe buna cehd etdikde Merdan sanki gelib qarşımda dayanır, yeniden mene eyni sözleri deyirdi.

İki gün sonra Raufun zengini yeniden telefonda gördükde bu defe açmamaq qerarına gelmişdim. Onunla her defe danışdıqda fikirlerimin deyişmeyinden qorxurdum. Belke de Merdan haqlı idi, meni qoruyurdu. Men her şeyi yerle bir edib hansısa bir ehtimal üstünde dayana bilmezdim. Bir neçe deqiqe sonra ise meni fikirlerden onun ismarıcı ayırmışdı: "Aç telefonu!"
Menimle emirle danışmağı nece damarıma basmışdısa artıq yeniden zeng etdikde ilk çağırışda desteyi qaldırıb heç ne demeyine imkan vermeden
-Sen özünü kim hesab edirsen ki, mene emr verirsen?! - deye nece qışqırmışdımsa Rauf deyesen bunu gözlemirdi ki, bir neçe saniye susub ardınca dillendi:
-Sen de adamı deli etme, vaxtında aç o telefonu!
-Açmıram!
-Açdın axı.- bu defe gülerek dillendikde ister-istemez meni de gülmek tutmuşdu ki, özümü ele alıb söhbeti deyişdim:
-Ne lazımdır?
-Keçen defe demişdim. Bilirem menimle bağlı fikirlerin qarışıqdı. Buna göre de görüşüb her şeyi aydınlaşdırmaq en yaxşısıdı.
Belke de düz deyirdi. Görüşüb beynimdeki suallara cavab tapmaq, ondan sonra doğru qerar vermek daha yaxşı olacaqdı. Belke de Merdandan öyrene bilmediklerimi Rauf deyecekdi mene. Lakin onunla teklikde görüşmek fikri heç de xoş seslenmirdi.
-Ne fikirleşirsen? - yeniden Raufun sesini eşidib düşüncelerden qayıtmışdım.
-Sen

<< 1 ... 16 17 [18] 19 20 ... 200 >>