-Senden isteyib istemediyini soruşmadım. - tebessüm etdikde artıq men onun arxasınca yeriyirdim.
Maşına eyleşdikde haraya gedeceyimizi maraqla gözlesem de ne Merdan dinir, ne de men soruşurdum. Biraz keçmiş yeniden 3-4 il evvelki parka gelib çatdıqda üzümde yaranan tebessüme mane ola bilmemişdim. Merdan meni çox yaxşı tanıyırdı deye indi menim üz ifademi texmin etmek onun üçün çetin deyildi. Maşından düşüb mene doğru yaxınlaşdıqda Merdana teşekkür dolu kiçik bir nezer salaraq mene doğru uzatdığı qoluna sığınıb havanın soyuğundan qorunurdum sanki. Bir xeyli parkı gezdikden sonra axır oturacaqlardan birine eyleşdik. Başımı Merdanın çiynine yaslayıb qarşımdakı ağaclara zillemişdim gözümü.
-Necesen? - Merdanın aniden seslendirdiyi bir kelmelik sualında neler gizlendiyini ikimiz de bilirdik.
-Bilmirem. - derinden bir ah çekib dillendim.
-Bilirsen, men onu ne qeder fikirleşsem de qınaya bilmirem. - Merdan dillendikde başımı qaldırıb diqqetle üzüne baxırdım. Ne dediyini hele ki, anlaya bilmirdim. - Men de kişiyem, çetin ki, bunu qebul ederdim. Sen gerek her şeyi başdan danışardın. - Merdan danışdıqca onun bütün olanlardan xeberdar olduğunu düşünüb qorxu içine düşmüşdüm.
-Sen... hardan? - dilim topuq vura-vura dillendikde hele de teeccüb içinde idim ki, ne deyeceyimi deqiqleşdire bilmirdim.
-Men uşaq deyilem. Onun da senin de danışığından anlayıram her şeyi. Sehv başa düşme, qarışmaq istemirem. Belke günün birinde barışacaqsız. - Merdanın Cahadla heç ne danışmadığını, veziyyetden tamlıqla xeberdar olmadığını anladıqda üreyimdeki qorxuya son qoyub yeniden başımı çiynine yasladım.
-Bizim üçün artıq gecdir. Geriye dönüş yoxdur. - gözlerimi yumub dillendikde özüm de indi günlerdir derk etmek istemediyim heqiqeti yavaş-yavaş derk edirdim.
Sesimin titremeyinden Merdan meni anlamışdı ki, qolunu boynuma dolayıb meni biraz da özüne sıxdı. Her zaman bu qollarda özümü bütün derdlerden uzaq, dünyanın derd-serinden yaxamı qurtarmış kimi hiss etsem bele indi üreyimin ten

<< 1 ... 170 171 [172] 173 174 ... 200 >>