yavaşca qolumdan tutaraq ayağa qaldırıb hele de tebessüm edirdi.
-Herden ele bil başqa dünyadan gelmiş kimi olursan.
-Fikrim başqa yerde idi. - utancaq halda dillenib maşına doğru addımladıq.
Yene sakitlikle bir hefteni yola vermişdim. Her ne qeder özümü toplamağa çalışsam da men bacarmırdım özümle. Bezen durduq yere gözlerim dolur, hönkür-hönkür ağlayır, bezen ise bir künce qısılıb saatlarla yerimden terpenmirdim. Kerimle elaqeni de demek olar kesmişdim. Onunla danışmaq, derdleşmek mene her ne qeder yaxşı tesir etse de onu her defe gördükde özümden asılı olmadan Cahadı xatırlayırdım. Odur ki, Kerim ne qeder tekid etse de bütün görüşlerden imtina edir, bezen sadece telefonla elaqe saxlayırdıq. Evdekiler de menim günü günden daha da solduğumu görüb her defe sakitlikle başa salmağa çalışsalar da özümden asılı deyildi. Bir-iki tikeden artıq yemek yeye bilmir, çöle addım atmır, qısaca, özümü her şeyden mehrum etmişdim. Bunu bilerekden ve ya qesden etmirdim. Sadece ne ise etmeye heç cüre hevesim yox idi. Birce isteyim o idi ki, heç kim mene toxunmasın, mene ilişmesin, men illerle bu cür yaşayaram. Bir neçe defe Ruhiyye xala da zeng edib hal-ehvalımı xeber aldıqda telefonda bele olsa ondan bu veziyyete göre utanır, çalışırdım danışığımızı qısa edim. O da meni başa düşüb çox üstüme gelmirdi.
Bir gün nahar vaxtı telefon zeng çaldıqda Teranenin adını görüb azca teeccüblensem de vaxt itirmeden zengi açdıqda o, xefif şen sesle menimle salamlaşıb hal-ehvalımı xeber aldıqdan sonra esl mövzuya getirmişdi söhbeti:
-Men senin işine qarışmaq istemirem amma Kerim sene göre narahatdır. Bilirsen, o, seni öz doğması qeder çox isteyir. Mence bu soyuqluğa bir son qoyun.
-Terane, bizim aramızda soyuqluq yoxdur. Men sadece bir müddet heç kimle danışıb-görüşmek istemirem. - mülayim sesle dillendim. Heqiqeten bizim aramızda soyuqluq yox idi. Kerimin de meni başa düşdüyüne ümid edirdim.
-Sen özüne qapanmaqla heç ne deyişmeyecek, heyat davam edir, Sumaya, pis ya da yaxşı davam edir.

<< 1 ... 172 173 [174] 175 176 ... 200 >>