da ayrılmış kimi hiss edirdim. Bakıda onu bir zeng qeder yaxınımda hiss etsem de indi aramızda mesafeler var idi. Son defe Kerimin yanında onunla qarşılaşdıqda yanımdan keçerken onun hemişeki qoxusu burnuma deydikde yeniden anlamışdım onun üçün nece darıxdığımı. Hemin vaxtlar hemişe ofisde gizlince gelib meni qucaqlamağı, öpmeyi yadıma düşür, göz yaşlarıma hakim ola bilmirdim. İndi de qeyri-ixtiyari o sehneleri xatırladıqda çantamda getirdiyim nişan şekilimizi elime aldıqda hönkürüb kimise oyatmamaq üçün elimi ağzıma sıxıb ağlayırdım. Hemin sehne yene de gözümün qarşısında canlanırdı; men Kerimin üzünü silir, o ise heyran baxışlarla meni süzürdü. Şekili yeniden çantamda gizledib yatağa keçdikde hem ağlamağın, hem de yorğunluğun tesiri ile yuxuya getmişdim.
Geldiyimizden 4-5 gün keçmiş, bu günler erzinde bir neçe defe çöle çıxsaq da men daha çox evde oturur, Ceyran xala ile söhbet edirdim. Nişan meselesinden xeberi olsa da menimle bu barede kelme kesmirdi. Hemin gün axşam anamgille danışdıqda onlar eger isteyiremse bir müddet daha burada qalmağımı söylemişdiler. Bilmirem bu sözleri niye dile getirmişdiler, hemin andaca Merdanın üzüne baxdıqda o:
-Üreyin nece isteyir, ele de et. - deyib kenarda dayandı.
Men düzdür, burada fikirlerden az-çox kenarda qalsam da özümü Cahaddan o qeder uzaq hiss edirdim ki, ne yalan deyim Bakıya tez qayıtmaq isteyirdim. İki gün gece-gündüz bu fikiri düşünsem bele heç cüre burada qalmağı ağlıma batıra bilmirdim. Beli, bu menim üçün daha yaxşı olacaqdı amma bacara bilmezdim burada. Ceyran xala qalmağımı çox istese bele meni sıxma boğmaya salmaq istemirdi. Men qerar verene qeder onsuz da Merdan biletlerimizi almışdı artıq, seher erkenden qayıdırdıq.
Geceni pencereden çöle baxıb ancaq Cahadı, mene görüşümüzdeki dediyi sözleri düşünüb evveller ancaq utanc hissi keçirsem de son günler de qelbimin bir küncünde inciklik, eseb de baş qaldırmışdı. O menim elimi ele möhkem tutmuşdu ki, men inanmırdım günün birinde o eller boşalıb menden

<< 1 ... 176 177 [178] 179 180 ... 200 >>