ayrılsın. İndi de qezebim tekce özüme deyil eyni zamanda Cahada idi. Meni özümle tek qoyub çıxıb getmişdi...
Seher erkenden sese oyandıqda her kes yavaş-yavaş hazırlaşırdı ki, Merdan da meni görüb:
-Yatmış gözel oyandı. Xanım biraz celd olun, gecikirik. - yene meze dolu tonu ile dillendikde men:
-Merdan... - deye söyleyib düşünmeden sözümün davamını getirdim. - Men burada qalıram. - bu sözleri hansı fikirle, hansı ağılla söylemişdim bilmirem, ancaq daha söz ağızdan çıxmışdı.Sözler ağzımdan çıxdığı andan artıq peşmanlıq toxumları üreyime sepilmişdi. Merdan, ardınca ise dediklerimi eşiden Gülare evvelce qeribe baxışlarla meni süzüb daha sonra ilk Merdan dillendi:
-Eminsen ki, qalmaq istediyine?
-Aha. - baxışlarımı qaçıraraq cavab versem bele Merdan deyesen tamlıqla bunu anlamamışdı.
-Ne vaxt gelmek istesen xeber et gelim seni aparım, yaxşı? - o, özü de menim bu qerarıma çaşmışdı deye tereddüdle danışırdı.
-Narahatlığa ehtiyac yoxdur, Merdan. Men uşaq deyilem ki. - xefif tebessümle söyleyib bu xeberi Ceyran xalaya da vermek üçün diger otağa keçdikde o da evvelce çaşmış, ardınca sevincek halda meni qucaqlayıb bağrına basdı.
Vaxt gelib çatdıqda Merdangilden ayrılmaq ne qeder çetin olsa da menim üçün özümü tox tutub göz yaşlarımı axıtmadan onları yola sala bilmişdim.
Özümü burada da otağa hebs edib pencerenin kenarında eyleşerek etrafı seyr edirdim. Qış yavaş-yavaş öz yerini yaza vermeye hazırlaşsa da havalar yaman soyuq keçir, insanın evden çöle addım atmağa bele hevesi olmurdu. Başımı pencereye yaslayıb yene Cahadlı xatirelerde boğulur, özlüyümde hele de tamlıqla aydınlaşdıra bilmirdim menim yaşadığım vicdan ezabıdır, yoxsa sevgi?...
Mümkün qeder Cahaddan uzaq gezib könlümü ona vermemek üçün çırpınsam da son zamanlarda özüm de hiss edirdim ki, cehdlerim boşunadır; o, çoxdan menim qelbimi ele almışdı. Belke de ele ilk baxışdan, ilk kelmeden...
Her şeyi geride qoyub yeni heyata başlamaq qulağa ne qeder xoş seslense de men bilirdim ki, bacara bilmerem. İlk

<< 1 ... 177 178 [179] 180 181 ... 200 >>