qarşılaşdığım çetinlikde yene büdreyib yıxılacaqdım.
-Sumaya, qızım... - ağlım, fikrim o qeder uzaqlarda idi ki, Ceyran xala düz yanıma qeder gelib meni sesledikde özüme gelmişem.
-Bağışlayın, Ceyran xala. - celd ayağa qalxıb utancaq halda dayandım. - Eşitmemişem geldiyinizi.
-Qızım, narahat olma. Geldim görüm ne edirsen? Darıxmırsan ki? - o, hemişekitek mehribanlıqla dillendi. - Bakıda qoyub geldiklerin üçün. - sözünün davamını getirdikde artıq neye işare etdiyini anlayırdım.
Olduğum yerde yeniden stula çöküb barmaqlarımla oynayırdım. O da menimle üzbeüz eyleşib cavabımı gözleyirdi.
-Bunun ne menası var ki? - dolan gözlerimi qaldırıb Ceyran xalaya dikdim.
-Heç düşünmürsen ki, orda da senin üçün darıxan var? - o, elini elimin üstüne qoyub bu defe ürekyanğısı ile dedi.
-Eger eledirse, icaze vermezdi men buralara qeder gelim çıxım. - doğrudan da o belke xebersiz idi amma men ki qaçıb gizlenmemişdim buraya gelene qeder.
-Yadında saxla, getmek isteyeni heç kim saxlaya bilmez. Bu her ikinize aiddir. Mesele her nedirse hele istidir, heç biriniz o ağrını, acını hiss etmirsiniz - Ceyran xala qeherlendikde özüm de bu peşman olmuşdum. İllerdir itirdiyi yoldaşını xatırlatmışdım ona.
-Ehtiram rehmete gedende özümü tox tutdum hamının yanında, dedim öyreşecem, menim de çox ömrüm qalmayıb. Amma iller keçdikce ele bil ata-anasız uşağa çevrilirdim. Her sözümde, her hereletimde onu başımın üstünde görmek isteyirdim. Ele indi de eledir. İndi deyeceksen Ceyran xala ele danışırsan sanki on sekkiz yaşın var. - o, göz yaşını silib gülümsedikde men çoxdan özümü saxlaya bilmeyib ağlamışdım.
-Ele demeyin. Qadına her zaman arxa-dayaq lazımdır. - men de eyni tebessümle ona qarşılıq verdikde növbeti anda meni bağrına basdı.
-Ne etsen de çalış iller sonra onun peşmanlığını yaşama. - o, menden ayrılıb dillenerek otaqdan çıxdıqda dile getire bilmemişdim ki, men o peşmanlığı çoxdan yaşayıram artıq.
Günler bir birini evezledikce çalışırdım ki, özümü buraya öyreşdirim. Ailemle,

<< 1 ... 178 179 [180] 181 182 ... 200 >>