Kerimle arabir danışır, geriye qalan vaxtlarda ancaq ki Ceyran xala ile vaxtımı keçirir, ya da arabir gezmeye çıxırdım. Bezen elim telefona gedib ona zeng etmek istesem de celd telefonu kenara tullayırdım. Merdan daha tez-tez zeng edir, sesim azca titrediyi zaman üstüme düşüb defelerle ne olduğunu soruşurdu.
Geceler özümü pencerenin kenarına atır, Cahadla şekillerimize baxa-baxa gözlerim dolur, her kesin yanında başımı dik tuturdum. Başımı pencereye söykeyib musiqiye qulaq asırdım ki, tesadüfen eşitdiyim mahnı bütün sakitleşdirdiyim hüceyrelerimi oyatmışdı sanki. Musiqinin sözlerini eşitdikce tüklerim ürperirdi.
-Desem ki, sevmirem gel, mene inanma...
Bağışla, Bağışla... Meni bağışla - sözleri pıçıldayır göz yaşlarım sel olub yanağımdan sineme doğru axırdı. O meni bağışlasa da men inanmırdım ne vaxtsa özüm özümü bağışlayım. Odur ki, indi bu musiqi meni büsbütün öz ağuşuna almış, yeniden xatireler gözümde canlanmışdı. Diger terefden şekildeki simalarımıza baxıb hemin xoşbext günlere qayıtmaq üçün indi her şeyden keçerdim deye düşünürdüm.
-Kaş birce saatlıq da olsa indi qayıdardım o güne. - ağlaya-ağlaya güclükle pıçıldayıb şekilden Cahadın üzünü sığallayırdım. - Kaş indi senin yanında her şeyden, her kesden uzaqda olaydım.
Burada olduğum artıq iki aya yaxın idi. Bu müddet erzinde Ceyran xala ile daha da yaxınlaşmış, Cahadla bağlı meseleleri azdan çoxdan ona da söylemişdim. O ise hem mende hem de Cahadda sehv olduğunu söyleyib, her şeyi zamana buraxmağımı söylemişdi.
Bir gün Merdan esebi, telaşlı sesle mene zeng edib sesini yükselderek:
-Siz o eclaf Raufa göre ayrılmısınız ve mene dememisen, he?!!! - dedikde oturduğum yerden dik atıldım. Dilim ağzım qurumuşdu Merdanın sözü qarşısında.
-Sen... - güclükle udqunub davam etdim. -hardan? Yeni nece?
-Her nece! Hele men indi eşidirem olanları. - fikrimden her cür ehtimal keçirdi ki, axı Merdan nece öyrene biler?...
-Merdan sakitleş. Ne olub? - bu defe men sakitleşdirici mövqeden çıxış edirdim.
-Cahad Raufu

<< 1 ... 179 180 [181] 182 183 ... 200 >>