mübarize aparıb Cahadı, yaşanan xoşagelmez xatireleri unutmağa çalışsam bele yene de qelbim de, beynim de her defesinde özünü mene xatırladırdı. Bezen Cahadla keçirdiyimiz xoş xatireleri düşündükde hemin günden qırıq-kesik sehneler gelib qarşımda dayanır, kilitlenirdim sanki. Ne ağlaya bilirdim ne de sesimi çıxara. Ceyran xala da menim deyişken hallarıma öyreşmiş, bezen geceler yatmadığımı görüb sakitleşdirici dermanlarla meni yatırdırdı. Bezen onu da özümle birge bu hala saldığıma göre utansam da elimden bundan artıq heç ne gelmirdi. O da bilirdi ki, men yalnız zamanla özüme gelecem. Tez-tez gezmeye, hava almağa çıxır, çalışırdım ki, eve qapanıb fikirlerden başımı itirmeyim. O zamanlarda ise her küncde, her bucaqda gözüm Cahadı axtarırdı. Bezen ona benzeyen tanış sima gördükde saniyelerle gözümü ondan çekmir, üzümde axmaq gülümseme ile baxır, sanki onun mene yaxınlaşıb bağrına basmağını gözleyirdim. Özüme geldikde ise axmaqlığıma göre içimde yüzlerle defe özümü mezemmet edirdim.
Yay aylarını da burada keçirib artıq Bakıya dönmeyi düşünürdüm. Her şey bir kenara ailem üçün o qeder darıxmışdım ki, telefonla danışdıqda tez-tez gözüm dolur, onları da narahat etmemek üçün özümü ele alırdım. Anamın da bezen sesimi eşitdikde dolduğunu, ağlamsındığını hiss edir, zennimce, o da menim kefimi pozmamaq üçün sesini çıxartmırdı.
Nehayet, 6 ayın sonunda- yay bitdikde ailemin de tekidi ile geri dönmeye hazırlaşırdım. Ceyran xala ile bir-birimize o qeder öyreşmişdik ki, ikimiz de nece ayrılacağımızı bilmirdik. Atamgil her ne qeder onu da devet edib gelmeyini isteseler de qeti şekilde "yox" deyib durmuşdu. Men ise onu gözel anlayırdım deye bu barede bir kelme artıq söz dememişdim.
Artıq her şey hazır olmuş, seheri gün yola düşecekdim. Hemin gece Ceyran xala qapını vurub otağa gelerek gözü dolu halda menim yığışmağıma baxdığı zaman ise bir neçe defe özünü saxlaya bilmeyib ağladı. Men özüm de dolmuşdum deye onu qucaqlayıb göz yaşlarımı saxlaya bilmirdim. O, meni özünden

<< 1 ... 182 183 [184] 185 186 ... 200 >>