aralayıb göz yaşlarının arasından diqqetle üzüme baxaraq:
-Hazırsan qayıtmağa? - deye soruşdu.
-Bilmirem. - başımı aşağı dikib dillendim.
-Otur görüm hele. - o evvelce özü eyleşib ardınca menim oturmağımı gözledi. Ceyran xala ile yanbayan oturub diqqetle onu süzür, ne deyeceyini maraqla gözleyirdim.
-Men seni burdan beyninde, qelbinde her şeyi hell etmiş şekilde yola salmaq isteyirem. ,- o, elini üzümde gezdirib mehribanlıqla dillendi. - Bu veziyyet daha ne qeder davam edecek? Özüne zülm etmek xoşuna gelir? Bir dön güzgüye bax, sene yaraşırmı bu veziyyet? - Ceyran xala sesindeki azca mezemmet ile davam etdi.
-Ceyran xala... - başımı yerden qaldırıb utancaq halda üzüne baxırdım.
-Sen Ceyran xalana qulaq as hele. Sabaha qeder vaxtın var. İndi otur sehere qeder fikirleş, qerarını ver. Men seher seni bele görmeyecem. - o, mene qulaq asmadan sözünü deyib otaqdan çıxdıqda arxasınca ağzım açıq halda baxa-baxa qalmışdım.
Haqlı idi. Aylardır men bu veziyyetde idim. Ne geriye gedirdim, ne ireli addımlayırdım. Her şey açıq-aşkar ortada idi ki, menim daha ümid yerim qetiyyetle sovrulub getmişdi. Bundan sonra ne Cahad geri qayıdan idi, ne de men ona geden idim. Odur ki, men ele bu gece Cahad kitabını bir defelik bağlayıb sabah yola düşecekdim. Onun menimle bağlı kiçik, azca bir isteyi, sevgisi qalsaydı emin idim ki, qayıdardı. Bezen onu qınamayıb buna özümün sebeb olduğunu düşünsem de, bezen ise eksine Cahada qarşı qelbim ele qırılmışdı ki, inanmırdım daha o mene qayıtsa bele men onu bağışlayım. Aylardır her gece beynimde bu meseleleri fırladır, neticeni ise ağlamaqla tamamlayırdım. Bezi günlerde öz-özüme etiraf etmeye çekinsem de her an qapının çalınıb Cahadın içeri gireceyini gözleyir, ümid edirdim. Bu gece ise Ceyran xala dediyi kimi her şeye son qoyub bu fikirleri tamamile olmasa da yavaş-yavaş beynimden atmağa qerar vermişdim. Ömrümün sonuna qeder bele davam ede bilmezdim. Tez ve ya gec Cahad da günün birinde öz heyatını quracaqdı. Men ise onun keçmişinde xoş

<< 1 ... 183 184 [185] 186 187 ... 200 >>