de özümle apararam. - dedi. Men ise ağzımı doldurub cavab vermeye hazırlaşırdım ki, atam hemişeki kimi mübahisemize son qoyub, yemeyimize davam etmişdik.
Geceye doğru her kes öz otağına dağılışdıqda men de aylar sonra qapını açıb otağıma girib içimde qeribe hisslerle seyr edirdim etrafı. Her şey qoyduğum kimi qalsa da sanki ne ise eskik idi. Qapını örtüb divara yaslanaraq diqqetle etrafa baxır, öz-özlüyümde "Neler yaşanıb bu otaqda?..." deye soruşurdum. Gözel günlerim çox olsa da bütün keder dolu günlerime bu otaq şahid olmuşdu. Üzümde qemli tebessümle keçib yatağıma uzanaraq bir neçe deqiqenin içinde özümü yuxunun qollarına teslim etmişdim artıq.
Sabahı günü Kerim geldiyimi bilirdi deye Terane ile birlikte bize gelerek meni aylar evvele nisbeten daha yaxşı görüb onun da üzü gülmüşdü. Terane de menimle bir xeyli söhbet edib Cahad barede danışmaq istese de men özüm söhbeti bağlayıb o haqda danışmaq istemirdim. O, özü de bunu anlamışdı ki, evvelce mene teeccüble baxsa da heç ne demeden söhbetimizi başqa semte yöneltmişdi.
Belelikle, men çetin de olsa özümle bacarır, mümkün qeder Cahadla bağlı söhbetlerden, düşüncelerden, fikirlerden uzaq gezirdim. Yox, bu o demek deyildi ki, daha men onu düşünmürem. Sadece men daha özümü mehv etmek fikrinden el çekmişdim. Onu xatırladıqda sadece xoş günleri yada salır, üzümde tebessüm yaranırdı.
Yay yenice bitse de havalar soyuduğundan axşam otağın küncündeki dolabın qarşısında eyleşib payız paltarlarıma baxır, lazım olanları bir-bir yeniden öz dolabıma qoyurdum. Elime keçen bir neçe çantanı da yerine qoymaq üçün kenara qoyduğum zaman evvelce bir şey olub-olmadığını yoxlamaq üçün içlerine baxdıqda elime açar deydiyi vaxt celd elimi çantadan çıxarıb Cahadın aylar evvel verdiyi evin açarları olduğunu görüb yerimdece qurumuşdum. Aradan keçen aylarda o evi belke de yüz defe, min defe xatırlasam bele bu açar bir defe olsun yadıma düşmemişdi. Her iki elimle açarı tutub diqqetle baxdıqda Cahadın aylar evvel heyecanla bu açarı mene

<< 1 ... 185 186 [187] 188 189 ... 200 >>