keçdikce ise heyecandan, qorxudan ağlıma heç bir söz gelmirdi.
-Men... - daha da aciz veziyyetde qalmamaq üçün dillenib sözümün davamını getirmek isteyirdim ki, Cahad özü meni qabaqladı.
-Sen... - o da eynile menim kimi fasile verib davam etdi. - Xoş geldin.
Geriye dönüb qapını açaraq çıxmaq isteyirdim ki, Cahad tez ireli atılıb açarı elimden aldıqda hele de üstümden götürülmeyen teeccüble ona baxırdım.
-Keç içeri, Sumaya - yene hökmlü sesi qulaqlarımda cingildedikde bir daha anlamışdım onun üçün nece darıxdığımı. Amma bu qeder vaxt sonra hele de menim üstümde hökmü olduğunu düşünmeyi tarazlığımı pozub mene eseb dalğası getirmişdi.
-Yene Cahad beyin emrleri, istekleri. "Keç içeri, Sumaya. Otur Sumaya. Dur Sumaya. Get Sumaya." - eseble dillenib üzüne baxdım. - Eceb işdir. Senin aylarla menden xeberin olmasın, indi gel mene hökmranlıq et. Yoxdur ele heyat, Cahad bey! - incikliyimi ele verdiyimi anlayırdım ancaq esebim her şeye güc gelmişdi deye susmaq niyyetinde deyildim. Sözümü bitirib yeniden arxamı dönerek qapını açmaq isteyirdim ki, yene Cahadın hemişeki özünden razı sesi qulaqlarımı doldurdu:
-İndi deyirsen getirim bütün Bakı-İstanbul biletlerini qarşına qoyum?
Hemin an ne qeder heyecanlı olsam da ilk cümleden, izaha ehtiyac olmadan her şeyi anlamışdım. Amma burada qalıb aylardır özüme verdiyim sözü, yaşadıqlarımı bir anda mehv etmek istemirdim. Onun üçün darıxsam da, ele indi qucağına qaçmaq istesem de Cahad kitabı menim üçün bir defelik bağlanmışdı.Üzüm qapıya teref dayanmış, növbeti addımı nece atacağımı özüm de bilmirdim. Beynimdeki bütün fikirler bir-birine qarışmışdı. Eger heqiqeten bu aylar erzinde Cahad daim menim yanımda, arxamda idise axı neye lazım idi bu qeder ezab? Kime ezab verirdi, mene yoxsa, özüne? Meger görmürdü menim ne halda olduğumu?...
-Sumaya... - Cahad meni yeniden sesledikde fikirlerden ayılıb elimi desteye atıb qapını açmaq isteyirdim ki, o qolumdan tutub meni saxladı.
-Dayan. - meni özüne teref dönderdi. -Keç içeri. -

<< 1 ... 188 189 [190] 191 192 ... 200 >>