gözlerim dolmuşdu.
-Men seni aldatmaq istemirdim. - boğuq sesimle söyleyib Cahadın gözlerine baxırdım.
-Men her şeyi bilirem. Menim qebul ede bilmediyim her şeyi bildikden sonra hele de aldatmağa davam etmeyindi. - Cahad her ne qeder esebi olsa da gözlerime evvelki mülayimlikle baxırdı.
-Qorxdum. - birce kelme söyledikde özümden ixtiyarsız her şeyi xatırlayaraq özümü saxlaya bilmeyib hönkürdüm. Bir neçe saniye sonra ise özümü Cahadın qollarında hiss etdikde kövrekliyim daha da artmış, xatireler meni indi de onunla birlikte olan xoş günlere aparıb, onların hesretine qerq etmişdi.
-Bağışla meni seni tek qoyduğuma göre, bu qeder ezab verdiyime göre. Her şeye göre bağışla. - Cahad pıçıltı ile söyledikde boğazıma gelen qeheri gücle udub gözümün yaşını sildim. - Ne seninle qala bildim, ne de sensiz. - saçımdan öpüb meni daha da özüne sıxdı. Bir neçe deqiqe bele qaldıqdan sonra o,
- Meni bağışlaya bileceksen? - söyleyib meni özünden azca aralayaraq diqqetle üzüme baxdıqda özüm de anlayırdım ki, Cahad üçün darıxdığımı. Amma onu bağışlamağa bilmirdim hazır idim ya yox. Yaşadığım ezabları, çetinlikleri bir saatın içinde sile bilmezdim.
Cahadın qollarından aralanıb ayağa qalxdıqda o da mene diqqetle baxır, ne edeceyimi, ne deyeceyimi maraqla gözleyirdi.
-Bizim üçün artıq gecdir. Çox gecdir. - perişanlığımı ona bildirmeden söyleyib celd qapıya teref gederek evden çıxıb pillekenleri özüm de bilmedim nece düşdüyümü. Arxamda suallarla dolu Cahadı qoyduğumu bilirdim ancaq men her şeyi unuda, sile bilmezdim. İllerdir yaşadığım mübarizeler meni kifayet qeder yormuşdu, indi de heç ne olmamış kimi davam ede bilmezdim. Özümü ağlamamaq üçün güclükle sıxıb eve çatdıqda heç kime heç ne söylemeden birbaşa otağıma qalxdım. Cahadla bir gün hardasa qarşılaşmağı hemişe xeyalımda canlandırsam da bugün yaşananları heç cüre ağlıma getirmemişdim. Yuxularımda bele Cahadın kinli, qezebli baxışları meni rahat buraxmırdı ki, men de hemişe bu qarşılaşma xeyallarında onun yene ağır

<< 1 ... 190 191 [192] 193 194 ... 200 >>