ittihamlarını gözümde canlandırır, özüme daha da ezab verirdim. Yatağın bir küncüne qısılıb sehere qeder fikirleşe-fikirleşe qalmışdım. Men inanmırdım ki, biz yeniden xoşbext ola bilerik. Her şeye yeniden başlamaqla ikimize de eziyyet verecekdik. Cahadın meni bugünki qucaqlamağını, öpmeyini ağlıma getirdikde ise ne qeder darıxdığımı tekrar-tekrar başa düşürdüm lakin bizimle bağlı ümidlerim uzun müddet idi ki, tükenmişdi. Seheri diri gözle açıb yatağımda o teref bu terefe dönür, dünen baş verenler heç cüre ağlımdan çıxmırdı. Diger terefden Cahadın ne fikirleşdiyini, ne etmek istediyini de düşünüb deli olmaq heddine çatırdım. Seher işe getmezden evvel Merdan otağa girib hele de yatağımda olduğumu gördükde evvelce maraqla meni süzse de ardınca ona heç ne olmadığını inandırıb yola salmışdım.
Günortaya qeder otağımda oturub başımı mümkün qeder başqa meşğuliyyetlerle qatırdım ki, Cahad yadıma düşmesin. Bakıya qayıtmazdan evvel aldığım kitablardan birini elime alıb fikrim dağınıq halda, bezen bir cümleni altı-yeddi defe oxuyurdum. Biraz keçmiş telefonum zeng çaldıqda Cahadın nömresini görüb heyecandan kitab da elimden düşdü. Her iki elimle telefonu tutub key kimi baxır, sanki ilk defedir telefon görürdüm. Bir neçe saniye sonra yeniden zeng geldikde özümü toplayıb desteyi qaldırdım.
-Ne yaxşı zengi nece açmağı keşf eledin? - Cahad aniden söyledikde men nehayet donuqluğumu bir kenara qoyub dillendim:
-Birazdan desteyi asmağı da keşf edecem.
-Ne deyişse de uzun dilin deyişmir. Aşağıda gözleyirem seni. - deyib susduqda meni ister-istemez gülmek tutmuşdu.
-Ne edim?
-Adeten aşağı düşürler, Sumaya xanım.
-Eziyyet çekib gelmisen. Aşağı düşmek fikrim yoxdur.
-Deqiq? - o yeniden soruşduqda:
-Beli. - söyleyib desteyi asdım.

"Öz emr cümlelerini söylemir, amma menim uzun dilimin hayındadır. Ele bil men demişem gel buraya, düşecem aşağı." - öz-özüme dayanmadan deyinib otaqda var-gel edirdim. Biraz keçmiş ise qapı açıldıqda ilk önce Gülarenin yarı teeccüblü, yarı

<< 1 ... 191 192 [193] 194 195 ... 200 >>