sevincek baxışları qarşılaşdım.
-Sumaya, Cahad gelib. Rehile xala ile danışır, seni gözleyir. - Gülare çekinerek dillenib menim reaksiyamı gözleyirdi ki, hemin an mene nece eseb gelmişdi özüm de bilmirdim.
-Onun deyesen, doğrudan da ağlı qaçıb! - hirsimden qızarmış halda söyleyib celd addımlarla aşağı düşdükde anamın Cahadla söhbetine şahid olub ellerim qoynumda diqqetle her ikisini süzürdüm. Anam meni gördükde o da eynile Gülare kimi teeccüble söyledi:
-Qızım, seninle danışmaq isteyir Cahad.
Hemin an "Çox nahaq" deyib otağıma çıxmaq istesem de ses-küy qaldırmağın menasız olduğunu anlayıb heç ne demeden qapıdan çıxıb heyetde Cahadı gözleyirdim ki, növbeti anda o menim elimden tutub darvazaya doğru apardıqda gözlerim irilenmiş halda ona baxırdım.
-Sen delisen? Yoxsa özünü deliliye qoymusan? Burax görüm! - elimi elinden çekmek istesem de ele tutmuşdu ki, heç cüre qurtula bilmirdim.
-Seninle sakit reftar olmur. Ancaq bele başa düşürsen. - sakit halda söyleyib darvazanı açıb meni de maşına eyleşdirdikde evvelce qapını açmaq istesem de bu ki Cahad idi. Qapılar çoxdan bağlanmışdı.
- Senin kimi adam görmemişem men! Deyirem düşmeyecem hele bir qapımıza gelirsen! - o, maşına eyleşdikde qışqırıb söylesem bele meni vecine de almırdı. - Aç bu qapını!!!
-Vallah, sesin başıma düşdü. - sanki balaca uşağı mezemmet edirmiş kimi söyleyib maşını işe saldı.
-Men heç yere getmirem! Saxla maşını! Özü de bu halda! - üst-başıma baxıb ev geyiminde olduğumu gördükde gözüm kelleme çıxmışdı. Cahad gülümseyerek meni süzüb ardınca:
-Seni bele görmeye öyreşmeliyem, deyesen. - dedi.
Daha da ne ise söylemeyin menasız olduğunu anlayıb başımı şüşeye söykeyib yola baxırdım. Cahada inanmasam belke de reaksiyam daha ferqli olardı. Amma ona qarşı içimde ele bir inam vardı ki, özümü şeksiz-şübhesiz ona teslim ede bilerdim. Odur ki, susub hara gedeceyimizi gözleyirdim. Yarım saatdan artıq olardı ki, yola çıxmış, o da men de susub dayanmışdıq. Axırda şeherden kenar evlerden birinin

<< 1 ... 192 193 [194] 195 196 ... 200 >>