darvazasından içeri keçdikde diqqetle buraları süzür, niye, ne sebebe geldiyimizi aydınlaşdırmağa çalışırdım. Cahad özü maşından enib gelib menim qapımı açdıqda sanki onu görmürmüş kimi heç üzüne de baxmırdım.
-Belke düşesen?
-Men heç yere getmirem. Ne sözün var de sonra meni eve qaytar. Ya da ehtiyac yoxdur, özüm gederem.
Cahad sebrsiz halda üzüme baxıb ardınca gözlenilmeden meni qucağına alıb:
-Bilirem qucağıma almağım üçün bele naz edirsen. - ürekden gülümseyib üzüme baxaraq davam etdi. - Eve qeder aparım? Yoxsa özün gedeceksen?
-Qoy meni yere!!! - qışqır-bağır salıb qucağında dinc dayanmadıqda axır meni yere qoyub elimden tutaraq eve doğru apardı. Qapını açıb içeri keçdikde dehlizin ortasında dayanıb bir addım da ireli getmirdim.
-Qorxma, gel. - Cahad gülümseyib elimden tutaraq qonaq otağına apardı meni. Her ikimiz divanda eyleşdikde biixtiyar evi inceleyir, öz ağlımca kimin evi olduğunu anlamağa çalışırdım.
-Bes deyil bir-birimizden qaçmağımız? - aradakı sükutu Cahadın çox az eşitdiyim qeherli sesi pozduqda nezerlerimi divarlardan ayırıb ona dikdim. Mene biraz yaxın gelib elimden tutaraq üzüme sığal çekdi. - Bilirem men sehv etmişem, menden incimisen. Men neçe aydır özümle mübarize aparıram. Seni gözümden de qoya bilmirem. Her fürsetde uçub gelirdim yanına. Defelerle istemişem qarşına çıxım, her şeyi atım qırağa seni de götürüm qayıdım. Amma bacarmırdım. - o, bu defe üzümü ovcuna alıb eynile evvelki sevgiyle üzüme baxır, menden cavab gözleyirdi. - Bağışla meni. - dodağını evvelce alnıma, sonra ise burnuma toxundurub olduğu kimi dayanmışdı.
-Cahad... - asta sesle söyleyib ondan ayrılmaq istesem de mümkün deyildi.
-Can - burnuma yeniden öpüş qondurduqda yavaş-yavaş ağlım uçub gedirdi.
-Bizim üçün gecdir. - gözlerimi yumub dünen dediyimi yeniden tekrarladım.
Cahad qayğıkeşlikle meni divana yaslayıb özü de mene doğru eyilerek saçlarımı sığallayırdı.
-Yadındadır, sene demişdim hemişe qelbimde olacaqsan?
Başımı yelleyib gözlerimi Cahada

<< 1 ... 193 194 [195] 196 197 ... 200 >>