balam, xoşbext ol! - alnımdan öpdükde men de özümü saxlaya bilmeyib gözlerim dolmuşdu.
Bu evden sevgimin arxasınca getmek üçün çıxsam da illerdir evim olan yer daha mene yadlaşırdı. İndi "evim" deye başqa bir evden söhbet açacaq, başqa otaqda, başqa yatağa baş qoyacaqdım. Bunları düşündükce içimde iki teref mübarize aparırdı; bir terefim oturub hönkür-hönkür ağlamaq istese de, diger terefim Cahadla birge geleceyimizi düşünüb birce qanad axtarırdı uçmağa.
Axşamüstü Cahadgil geldikde o, meni gelinlikde gördüyü zaman evvelce çaşsa da özünü celd ele alıb yanıma yaxınlaşdı. Böyüklerin xeyir-duası ile evden çıxıb maşına eyleşerek toyumuz keçirilecek mekana yollandıq. Maşına eyleşdiyimizden beri Cahad baxışlarını üzerimde gezdirir amma heç ne demirdi.
Elimden tutub alnımdan öperek:
-Xoşbext olaq! - söyledikde bu söz her şey idi menim üçün.
Bu iki kelme mene illerdir yad olsa da son aylarda bu xoşbextliyi doyunca yaşayırdım.
Toy boyu Cahadı yene de masada tapmaq mümkün olmamışdı. Men özüm nişanda utancaq olsam da bu defe özümü çox da kenara çekmir, çalışırdım her kesle gülerüz reqs edim. Toyun bir meqamında ise Merdanla hezin musiqiye reqs etdikde ber-bezeyimin pozulmağıma mehel qoymadan göz yaşlarımı saxlaya bilmemişdim. Onun boynunu qucaqlayıb reqs boyu susmuşdum.
-Deyirem ele seni qoyalar bütün gün zır-zır ağlayasan. - o özü de kövrelse bele bunu mene hiss etdirmemek üçün zarafatlaşırdı. Men heç ne demeden reqsin sonuna qeder susub dayanmışdım.
Sonda eve getmek üçün vağzalı sedaları altında restorandan çıxdıqda ise Merdan bize yaxınlaşıb sanki son defe imiş kimi meni bağrına basıb, yeniden xoşbextlik arzulamışdı. Anam da hemin dem mene yaxınlaşıb ağlayaraq qucaqlamış, ardınca ise:
-Meni ne vaxtsa bağışlayarsan yeqin ki. - söyledikde daha da kövrelmişdim.
-Men seni çoxdan bağışlamışam, ana. Üreyin rahat olsun. - söyleyib Cahadın qoluna girerek maşına eyleşib eve yollandıq.
Binaya daxil olduqda çetinlikle yuxarı qalxmağa çalışırdım ki, Cahad yorğunluğuna

<< 1 ... 196 197 [198] 199 200 >>