fikir vermeden meni qucağına alıb qapının qabağına qeder getirdi. İçeri keçdiyimiz andan heyecanım baş alıb gedirdi. Düzü, bu heyecandan daha çox utanc idi. Men Cahadın qarşısına bu cür yox, alnım açıq çıxmaq isteyirdim bu gece. Amma ne etmeli, menim de qismetim bu cür getirmişdi.
-Niye dayanmısan orda? - Cahadla gülerek dillendikde özüme gelib yataq otağına keçdim. Güzgünün qarşısında duvağımı, saçımı açaraq rahatlayıb heç oturmadan ayaqüste dayanmışdım. Biraz keçmiş Cahad içeri keçdikde mene doğru yaxınlaşıb elini çeneme qoyaraq:
-Yaxşısan? - deye dillendi.
-Aha. - başımı qaldırmadan söyledim.
-Eger hazır deyilsense, özünü mecbur hiss etme. - ilk defe idi Cahadla bu cür açıq söhbetimiz. Başım hele de aşağıda sesimi çıxara bilmirdim. Hem utanc, hem de heyecan meni büsbütün susqunlaşdırmışdı. Menden ses çıxmadığını gören Cahad her şeyi sehv anlamışdı ki, qayğıkeş tonda:
-Onda sen eynini deyiş rahatlan. Seni heç kim heç neye mecbur etmir. - dillenib elimden öperek getmek isteyirdi ki, özümde yığdığım cesaretle elinden tutdum. Yeniden mene teref döndükde titrek elimi üzünde gezdirib:
-Getme. - deye pıçıldadım. Menim Cahadı ilk gecemizden mehrum etmeye haqqım yox idi.
Bu sözümden sonra meni özüne sıxıb dodağımdan, yanaqlarımdan öpüb ardınca gelinliyimi açmaq üçün arxaya keçdikde bir-iki deqiqe keçse de Cahaddan ses çıxmırdı.
-Men dedim bunu bu qeder ipli-mipli alma! İndi gel sehere qeder bunu aç! - Cahadın eseble dillenmeyine bu defe özümü saxlaya bilmeyib ürekden qeh-qehe çekdim. Men hele de gülürdüm ki, belimde hiss etdiyim boşluqdan anladım artıq gelinliyi açdığını. Cahad meni özüne teref dönderib:
-Demeli, mene gülürsen, he? - söyleyerek bir anda meni qucağına alıb yatağa uzatdıqda artıq qorxudan güclükle udqunurdum. Zaman keçdikce Cahadın qollarında qorxunu, heyecanı bir kenara atmışdım. Utandığım meqama gelib çatdıqda ise gözümden bir damla yaş süzülüb yastığa axmış, bunu anlayan Cahad da alnımdan öpüb adeti üzre bununla meni sakitleşdirmişdi.
Ayyy ela cox agladim.
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç
