Merdanın da getmeyine mane olmaq isteyirdim. Az qala bir-birine düşmen kesilen iki neferi eyni süfre arxasında oturtmaq heç de yaxşı bir fikir kimi seslenmirdi. Sehere qeder düşünüb bir çıxış yolu axtarsam da her yolun sonu atamın qezeblenmeyine gelib dayanırdı. Ancaq bu da bir heqiqet idi ki, men o eve getmeyi qeti şekilde istemir, hetta qorxurdum. Raufun adi bir baxışını bele gören, hiss eden Merdanın neler ede bileceyini bütün gece gözümün qarşısına getirdikce tüklerim ürpeşirdi. Günortaya qeder anama getmemek üçün minbir behane getirsem de o da eynile menim kimi atamdan çekinib heç cüre meni desteklemirdi.
-Axı niye istemirsen? Bütün gün deyirsen darıxıram.
-İstemirem. Orda danışacağım heç kim yoxdu. Bir küncde oturub, ordan da durub qayıdacam eve. - mesumluqla üzüne baxıb dedim.
Artıq bu sözlerime dözmeyen anam ise esebleşib qezeble
-Daha men bilmirem! Burda menim başımı aparmaqdansa get atandan icaze al! Onu da bacarmırsansa get hazırlaş! - deyib yanımdan ayrılmışdı.

Başqa bir ehtimalın olmadığını anlayıb anamın da dediyi kimi hazırlaşmağa başlamışdım. O qeder hevessiz idim ki, elime keçen ilk paltarı geyinib hazırlaşmışdım. Biraz keçmiş atamgil geldikde maşına eyleşdiyim zaman ilk evvel Merdana diqqetle baxıb üzündeki ifadeden esebi, gergin yoxsa sakit olduğunu anlamağa çalışsam da heç ne anlamamış, yol boyu Faiq dayıgilden söz düşdükde ara-sıra sıxdığı yumruğundan hiss edirdim ki, gergindir ve özünü gücle cilovlayır. Nehayet, gelib binanın qarşısında dayandıqda seherden beri başlayan heyecanım daha artmış, gücle nefes alıb, udqunurdum. Heç kime belli etmemek üçün zorla da olsa gülümseyib anamla söhbet ederek pillekenleri qalxıb, qapının qarşısında gözleyirdik. Qapını açan Leyla xala mehribanlıqla gülümseyib bizi içeri devet etmiş, ardınca anamı, sonra da meni öpüb qucaqlamışdı. Qonaa otağına keçdikde Faiq dayi ile de salamlaşıb keçib divanda eyleşdikde etrafda Raufu görmeyib, düzünü desem, bayaqdan hökm süren heyecanım sovrulmuşdu sanki. Merdan

<< 1 ... 21 22 [23] 24 25 ... 200 >>