de olsa danışırdıq. Bu danışıqlarda ise Raufa qarşı özümde yaratdığım sedlerimin her gün biri daha yerle yeksan olurdu. Daxilimde baş qaldıran yeni hissleri, arzuları Raufa bildirmemeye çalışsam da bilirdim ki, bu seylerim qısa müddet sonra öz menasını itirecek. Adeten özüme qapalı, sessiz biri olsam da son günler Raufun kifayet qeder maraq dairesinde olmaq mende kimlese danışmaq, hiss etdiklerimi bölüşmek isteyi yaratmışdı ki, axır bu barede Aide ile danışmaq qerarına gelmişdim. İki gün sonra Aide ile görüşüb baş verenleri danışdıqda sadece diqqetle üzüme baxır, sanki bunu gözlemirdi ya da inanmırdı.
-Aide bunları sene üzüme baxasan deye danışmadım. - bezgin halda dedim.
-Üzr isteyirem ancaq bunu gözlemirdim. İnanmazdım ki, sen ne vaxtsa qardaşına qarşı çıxasan. - bir neçe saniyelik fasileden sonra sözüne davam etdi - Men, düzü, bilmirem ne deyim amma yaxşı fikirleş, sonra peşman olma.
Aidenin sözleri qulağıma deydikde beynim sanki bunu qebul etmek istemirdi. Qışqırıb "Men qardaşıma qarşı çıxmıram" demek istesem de etdiklerimden başqa netice çıxartmaq mümkün deyildi.
-Men ona qarşı çıxmıram. - qarşımdakı fincandan berk-berk yapışıb sanki hirsimi ondan çıxırdım - Amma özümü de, Raufu da durdura bilmirem. Mene yaxınlaşma dedikce ele bil daha da yaxına gelir, ağlımı qarışdırır. - dolmuş gözlerimle başımı qaldırıb Aideye baxdım.
Aradan keçen günlerde Raufa o qeder qapılmışdım ki, mümkün qeder Merdanı düşünmür, ağlıma geldikde ise yaşadığım xoşbext anlara kölge salmamaq üçün derhal hemin fikirlerden uzaqlaşırdım. İndi Aidenin gözümün içine baxıb dediyi sözler meni hemin andaca kövreltmiş, hetta üreyime hardasa peşmanlıq toxumları da sepmişdi.
-Bağışla men men seni ağlatmaq üçün demedim - yanıma gelib meni qucaqladı - Görürem ona qarşı marağını, hiss etdiklerini. Ümid edirem peşman olmarsan. İndi her şeyi bir kenara qoy ve xoşbextliyini yaşa. - meni özünden aralayıb gülümsedi.
-Bes peşman olsam? - ümidle Aidenin gözlerine baxır, sanki Raufla çıxdığım yoldan

<< 1 ... 24 25 [26] 27 28 ... 200 >>