fikirlerini alt-üst edeceyimi düşündükce özümü saxlaya bilmir, dirseklerimi masaya dayayaraq ellerimle başımı sıxıb dayanmadan ağlayırdım. Çantamdakı telefonun sesine üz-gözümü silib kim olduğuna baxmadan birbaşa desteyi qaldırıb Raufun sesini eşitdikde düzü peşman olmuşdum. Hazırda onunla ne danışmaq isteyim, ne fikrim vardı.
-Ne oldu? Merdan heç ne demedi ki, sene? - Raufun heyecanlı sesini eşitdikde burnumu çekib cavab verdim:
-Yox. Tanımadı senin maşınını.
-Tanımadığını bilirdim. Ona göre güzgüden sizi görende getdim.
-Aha. Neyse. Sonra danışarıq. - deyib zengi sonlandırdım.
İndi ele bir veziyyetde idim ki, Raufla oturub saatlarla danışaraq bu gün olanları müzakire mövzusuna döndere bilmezdim. Biraz keçmiş qapıdan hövlnak halda içeri keçen Aida etrafa nezer salıb meni gördükde az qala ofisiantı yıxaraq yanıma gelib teşvişle üzüme baxırdı:
-Ne olub sene? - çantasını masaya tullayıb keçib yanımda eyleşdi - Niye ağlamısan?
-Bilmirem. - deyib yeniden hönkürdüm. Heqiqeten bilmirdim; niye ağladığımı, kime ağladığımı. Qorxu, heyecan, qezeb, keder - bütün hissler bir-birine qarışmış, en yaxşı çıxış yolunu ise ağlayıb üreyimi boşaltmaqda görürdüm. Meni bu halda gören Aide daha da artıq heç ne soruşmadan meni qucaqlayıb sakitleşmeyimi gözleyirdim. Aideni deyesen bu sebebden bu qeder yaxınıma buraxmışdım. Marağın onu ne qeder boğduğunun şahidi olsam da men danışmadıqca heç vaxt meni sıxmaz, menim danışmağımı gözleyerdi. İndi de Aideye sığınıb bayaqkı hönkürtümün eksine sakitce göz yaşlarımı axıdır, yene fikirlerim meni Merdanın yanına aparırdım. Günün birinde Merdan her şeyi öyrenib mene arxa çevirdikde döze bilecekdimmi? Ya da yaşadığım her nedirse vaxtı geldikde her kesi qarşıma alacaq qeder güclü edecekdimi meni?...
Başımı qaldırıb meni narahatlıqla süzen Aideye baxıb hiss edirdim ki, ne ise deyib hem özüm rahat olmalı, hem de Aidenin telaşına son qoymalıyam.
-Bu gün Raufla görüşecekdik. - başım aşağı, burnumu çekib davam etdim - maşına yaxınlaşırdım ki,

<< 1 ... 29 30 [31] 32 33 ... 200 >>