müalice eletdirir, bir xeyri olmadı. Allah rehmet elesin.
Hamımız bir ağızdan "amin" deyib yemeye davam etsek de her kesin ehvalı pozulmuşdu.
-Bes Nazile ne vaxt qayıdır? - atam yeniden dillendi.
-Hele 1-2 hefte orda qalacaq. Qız köçürtmek asan iş deyil.
-Hardadı ki,Nazile xala? - Merdan teeccüble anama baxırdı.
-Qızının toyu olacaq axı. Rayondadır hazırlıq görürler.
-Bes biz yasa gedende Sumaya kiminle qalacaq? - qaşının birini qaldırıb bu defe atamdan bir cavab gözleyirdi.
-Sumaya uşaq deyil ki. Seher gedib axşam qayıdacağıq. Bir şey lazım olsa Kamile zeng eder geler. - atamın bu sözüne gülümsünüb artıq Merdanın da menim böyüdüyümü qebul etmeyini gözleyirdim. O ise daha heç ne demeyib yemeyine davam etdi.
Şam yemeyinden sonra hamılıqla söhbetleşib ardınca yatmaq üçün otaqlarımıza getdikde özümü yatağa atıb, gözlerimi yumub yeniden bu gün yaşananları düşünmeye başladım. Uzun müddet sonra yaşadığım qorxunun tesirile daha derine varıb, her şeyi bu defe başqa gözle götür-qoy edirdim. Defelerle Raufun hereketlerini, sözlerini beynimde müzakire edir, özüm de bilmeden ne ise axtarırdım. Hemin o axtardığım "ne ise"de ondan uzaq durmaq üçün behaneler, sebebler gizli idi sanki. Tumbanın üstündeki telefonda Raufun adını gördükde açıb-açmamaqda terreddüd etsem de ikinci defe zeng etdiyini gördükde desteyi qaldırdım.
-Necesen? - hemişekitek mehribanlıqla dillendi.
-Çox sağol. - deyib susmuşdum.
-Günorta da yaxşı danışmadın. Ne ise olub?
-Yox sadece yorğunam. Yatmaq isteyirem. - dedikde o da söhbeti çox uzatmayıb sağollaşmışdı.
Telefonu yeniden tumbanın üstüne qoyub bir neçe deqiqe erzinde artıq yuxuya getmişdim. Sabahı günü de Raufla danışıqlarımızı saatlardan deqiqelere qeder düşürdüb, mümkün qeder az danışırdım. Bunu niye etdiyimi özüm de bilmirdim... Amma bilirdim ki, bir müddet Raufla uzun-uzadı danışmaq, görüşmek istemirem.
Növbeti gün seher erkenden atamgili yola salıb yeniden ne qeder yatmağa çalışsam da yuxum qaçmış, mecbur qalxıb aşağı düşmüşdüm.

<< 1 ... 31 32 [33] 34 35 ... 200 >>