atdığım sehv addımım cezasını çekirdim. Yataq örtüyünü ovcumda sıxır, sessizce göz yaşlarımı axıdırdım illerdir sakitlikle, xoşbext yatdığım bu yatağa.
-Senin yerinde olsam bundan zövq almağa çalışardım. - qulağımda onun iyrenc sesini eşitdikde özümü saxlaya bilmeyib hönkürdüm.
Gözümün qarşısında dayanmadan ailem canlanır, onların üzüne nece baxacağımı düşündükce özüme nifret edir, özümden iyrenirdim.
Bir neçe deqiqe sonra hiss etdiyim ağrı ile artıq bayaqdan gözyaşları ile seyr etdiyim tavan sanki fırlanır, pıçıltı ile anamı sayıqlayıb huşumu itirirdim.

Gözümü güclükle aralayıb her terefi ağ otağa baxdıqda hele de harada olduğumu, nece olduğumu, neler yaşadığımı xatırlamırdım. Yeniden gözlerimi yumduqda İlk hiss etdiyim başımdakı ağrı olmuşdu ki, asta çıxan sesime kiminse telaşla elimden tutduğunu hiss ederek yeniden gücle gözlerimi açıb anamı qarşımda gördükde her şey hisse-hisse yadıma düşüb isti basırdı meni. Ağlamaqdan gözleri şişen anam üzümü sığallayır, yeniden göz yaşı axıdırdı.
-Kim eledi bunu sene? - elimi nevazişle sıxıb cavab gözleyirdi.
Men ise hele de gözümü divardan ayırmır, Raufun elediklerini tekrar-tekrar xatırlayıb özüme işgence verirdim. İndi yatdığım yuxudan oyandığım üçün bele özümü lenetleyir, ele o yataqda ölmeyimi arzulayırdım.
-Atanla Merdana xeber verim gelirem. - dedikde aniden her ikisini xatırlayıb diksindim.
-Yox!!! - qeyri-ixtiyari qışqırdıqda anam yerinde dayanıb heyretle üzüme baxırdı.
-Heç kimin üzüne baxa bilmerem men. - boğazımda düyümlenen, meni boğan gözyaşımı sıxıb üzümü yana dönderdim. Ağlayıb meni sıxan derdden, qemden azad olmaq istesem de hazırkı veziyyetde ona bele taqetim yox idi. - Heç kimi göre bilmerem. - pıçıldayıb gözümden bir damla yaş axıb yanağıma süzüldü. Onların üzüne baxa, heç ne olmamış kimi davrana bilmezdim. Çiyinlerime yığdığım günahla onlarla eyni otaqda nefes ala bilmezdim, boğulardım. Bunların hamısı öz günahım, öz sehvim idi. İndi ise bu sehvin cezasını çekmeye mehkum idim.
Bu halıma

<< 1 ... 35 36 [37] 38 39 ... 200 >>