daha da ağlayan anam yaxınlaşaraq meni özüne sıxıb, saçımı sığallayıb:
-Elleri qırılsın onun, boynu altında qalsın. Balamı ne hallara qoydu qansız. - deyib meni daha da kövreltse de ağlayıb sakitleşe bilmirdim.
Yadımdadır, bağçada sevimli oyuncağımı yoldaşım gözümün qarşısında qırdıqda ele hay-heşir qopartmışdım ki, her kes etrafıma yığışmışdı. Axşam eve gelenden sonra ise sehere qeder atama sığınıb ağlamış, onun nevazişi, qayğısı ile artıq bir neçe güne oyuncağımı unutmuşdum. İndi de atama sarılıb bütün bu yaşananları unutmaq, her şeyden uzaqlaşmaq isteyim ne qeder güclü olsa da ona qarşı bir addım bele ata bilmezdim. Ne ona, ne de qardaşıma. Etdiyim sehvin ağırlığı meni o qeder sıxırdı ki, kimdense teskinlik almaq fikri bele vicdanımı rahat buraxmırdı... Deqiqelerdir ağ divarlarla örtülü xestexana otağında anamın ağuşuna sığınıb onun tekidlerine baxmayaraq bir kelime bele danışmırdım. Özüm özüme yad kimi gelirdim. Anasına sığınan Sumaya deyil bir başqası idi sanki. Gözümü qarşımdakı divardan ayırmadan deqiqeler erzinde deyişen, alt-üst olan heyatımı düşünür, defelerle eyni sehneleri gözümün qarşısında canlandırırdım. Her şeyi en xırda teferrüatına qeder beynime hekk edib özüme daha ezab vermekden hezz alırdım, deyesen.

Anam menden aralanıb ellerimi ovcunun içinde saxlayaraq narahatlıqla meni süzür, ne ise demeyimi gözleyirdi. Men ise utandığımdan ne üzüne baxa bilir, ne de bir kelme söz deye bilirdim.
-Senin zeng edende yolda idik qayıdırdıq. - anamın söze başlamasına başımı azca qaldırıb ona baxırdım - Sesini ele eşidende az qala deli olacaqdıq. Merdan maşını ele sürürdü ki, üç saatlıq yolu iki saatdan da tez geldik. Eve girenecen ne qeder heyecan yaşadım bir Allah bilir - danışdıqda gözünden yaş gile-gile axır, ne qeder ezab çekdiyini görürdüm - Yuxarı qalxıb seni o halda görende ele bildik ki... - sözünün davamını getire bilmeyib anam hönkürtü ile ağladıqda men de özümü saxlaya bilmeyib göz yaşımı axırdırdım. Her kesi bu qeder qorxutduğum, bu qeder

<< 1 ... 36 37 [38] 39 40 ... 200 >>