heyecan yaşatdığım üçün özüme nifretim heddini aşmışdı artıq - Merdan özünü itirmeden senin nebzini yoxlayıb deyende ki, "sağdır" inan sanki dünyanı verdiler mene. Bura gelende yoxlanışdan sonra hekim olanları deyende atanın halı pisleşdi - anam sözünü tamamlamadan narahatlıqla üzüne baxıb ne ise demek isteyirdim ki, özü meni qabaqladı - Narahat olma, yaxşıdır indi.
-Bes Merdan? - gücle eşidilecek tonda dediyim söze qarşılıq anamın biraz susub ardınca davam etdi:
-O qebul ede bilmir kiminse sene bunu etmeyini. Deyir tapsam sağ qoymayacam onu. Bir terefden de onun derdi meni götürüb. - deyib anam yeniden ağladı - Gedib tapsa, öldürse, heyatı mehv olacaq.

Merdan heqiqeten bilse ki, bunu mene Rauf edib bir an bele düşünmeden, fikirleşmeden onu öldürerdi. Mene göre Merdanın heyatının mehv olmağına göz yuma bilmezdim.
-Ana imkan verme Merdan nese etsin ,- boğuq sesle dillenib başımı yeniden aşağı saldım. - Men özümü... heç vaxt bağışlamaram.
-Qorxma, atan qoymaz, - elimi sıxıb ayağa qalxdı. - Sen biraz dincel gelirem birazdan. - alnımdan öpüb qapıdan çıxdı.

Bütün bedenim, başım sızlasa da heç birini vecime almır, sağ terefim üste uzanıb dizlerimi qarnıma sıxaraq gözümü qapıya zillemişdim. Günlerle, heftelerle, burada bu veziyyetde heç kimle danışmadan, heç ne etmeden qalmaq isteyirdim. Kimese ne ise danışacaq, ya da teselli eşidecek halda deyildim. Özümü ucsuz-bucaqsız, zülmet bir quyunun içinde kömeksiz qalmış kimi hiss edirdim. Bu qaranlığa, tenhalığa mehkum olmuş, ömür boyu da orada qalacaqdım. Açılan qapının sesine gözümden süzülen yaşı silib anamın geldiyini zenn etsem de qarşımda Merdanı görüb gözlemediyim hal qarşısında ne edeceyimi bilmirdim.
-Eşitdim meni görmek istemirsiniz xanım? - qarşımda oturub, gülümseyib diqqetle üzüme baxırdı. Alnımdakı yaraya, qollarımdakı izlere gözü sataşdıqca gerildiyini hiss edirdim.
Cavab vermeyib nezerlerimi yere dikmişdim.
-Men yerdeyem? - yeniden tebessümle dillenib, üzümü sığalladı.
-Bura bax - elimi

<< 1 ... 37 38 [39] 40 41 ... 200 >>