sıxdıqda baxışlarımı üzüne yönlendirib utancaq halda Merdana baxırdım - Sen utanmalı heç ne etmemisen. Buna göre de heç kimin cüreti çatmaz sene nese desin, eşitdin? - sesinde bayaqkı mülayimlik qalsa da eyni zamanda hemişeki sertlik duyulurdu - Ne olur olsun, isteyir dünya dağılsın sen bizim evin balaca qızısan, menim bacımsan, - Merdan danışdıqca özümü saxlaya bilmir, gözlerim dolmuşdu. - Kimse artıq nese dese onun dilini qopardıb lazımlı yerine qoyaram. - gülümseyerek elimden, sonra ise alnımdan öpüb - Hekim dedi birazdan gede bilerik. İsteyirsen getmek? - dedikde başımla razılıq verdim.
-Yaxşı onda bir-iki saata çıxarıq dincel sen. - deyib getdi.

Merdan getdiyinden beri olduğum kimi qalmış, yerimden terpenmemişdim. Bir-iki defe anam gelib baş çekmiş, ardınca getmişdi. Bir tek atam gelmemişdi. Düzü, bu halda onsuz da atamın qarşısında hemişeki şıltaq duruşumla dura bilmeyecek, heç üzüme de baxa bilmeyecekdim. Amma yene de indi onu yanımda görüb her zamankı nevazişi ile meni öpüb qucaqlamağını isteyirdim. Bu günleri ancaq onların diqqeti, qayğısı, sevgisi ile sağ-salamat yola vere bilerdim.
Beynimdeki düşüncelerle aradan neçe saat keçmişdi bilmirem qapı açıldıqda içeri gülümseyerek keçen tibb bacısı qoluma qoşulan sistemi saxladıb, iynesini ehtiyatla çıxararaq:
-Özünüzü nece hiss edirsiniz? - deye soruşdu. - Ağrınız yoxdur ki?
-Çox sağolun. - asta sesle dillenib yerimde dikeldim.
-Merdan hekim özü bilir, alnınızdakı bintleri gündelik deyişmek lazımdır. Amma yene de özünüzün de yadınızda qalsın. Bir hefte sonra da tikişleri sökmek üçün gelmelisiniz.
Teeccüble qızın üzüne baxdıqda deyesen veziyyeti anlamışdı ki, tereddüdle davam etdi:
-Alnınız çox pis veziyyetde idi. Tikişsiz mümkün deyildi.
Heç ne demeden ayağa qalxıb ayaqqabılarımı geyinerken kömek etmek istese de "ehtiyac yoxdur" deyerek yeniden eyilmişdim.
-Günel men seni bura Sumayanın üzüne bax deye göndermedim. - Merdan içeri girmemiş nece dillendise yazıq qız divara qısılmışdı.
-Men elil

<< 1 ... 38 39 [40] 41 42 ... 200 >>