qollarımı, bileklerimi var gücü ile sıxıb meni öpmeyi, her öpüşünde yaşadığım iyrenclik hissi, vehşilikle paltarlarımı çıxarmağını, ağlayaraq bir neçe deqiqenin içinde şıltaq genc qızdan qadına dönmeyimi gözümün qarşısına getirib yere mismarlanmışdım. Bu gün defelerle bunları gözümün qarşısına getirdikde gözlerim dolub ağlasam da indi hissiyatım donmuşdu sanki, ne ağlaya bilirdim, ne de ağzımı açıb üreyimdeki qezebi ifade ede bilirdim.
-Sumaya - anamın sesini eşidib üzüne baxdıqda narahatlıqla mene baxır, ağlamamaq üçün özünü gücle saxlayırdı. - Ayaqüste çox qalma gel qızım. - qoluma girib yatağa eyleşdirdi.
-Buraları kim yığışdırıb? - indiki veziyyetde belke de en menasız sualı versem de günahımın qırıntılarını kimin gördüyünü, yığışdırdığını bilmek isteyirdim.
-Kamilin yoldaşı Cemile. O da yazıq özünü günahlandırır ki, burda olsam heç ne olmazdı. Hafiz de bilmir ne desin. İllerdir yanımızdadı bir pisliyini görmemişik, sizi de öz uşaqları kimi isteyir. O da istemezdi bele olsun. Atan yoldan ona da zeng eledi amma yazıq o da uzaqda idi ele bizle birge gele bildi - yanımda eyleşib elimi ovcunun içine aldı - Sen özüne bele zülm vermekle heç ne düzelmeyecek Sumaya. Allahın qismeti bele imiş. Bunu heç birimiz deyişdire bilmerik.
Yatağa uzanıb künce qısıldım. Bu qeder sözün qarşısında susduğumu gören anam daha da heç ne demeden yanağımdan öpüb otaqdan çıxdı. Anam çıxdıqdan sonra ayağa qalxıb güzgünün qarşısında dayanaraq alnımdakı binti çıxarıb özüme tamaşa edirdim. Kinaye ile gülümseyib:
-Bax bu da senin sehvini, günahını sene ömür boyu xatırladacaq iz Sumaya. - dedim.
Yeniden dönüb yatağa baxdıqda tekrar-tekrar eyni sehneleri öz-özlüyümde yadıma salır, hem ona nifret edir, hem de özümden iyrenirdim. Dolabdan paltar seçib bedenimdeki ağrılarla az qala sürünerek hamam otağına getdim. Paltarımı soyunub isti suyun altına girdikde bedenim sızlasa da üstüme çöken rahatlığı hiss edirdim. Aradan keçen bir neçe deqiqe erzinde artıq yorulduğumu, taqetim qalmadığını

<< 1 ... 40 41 [42] 43 44 ... 200 >>