notları ile dillenib otaqdan çıxdı.Hemin günün üzerinde iki gün keçmiş, hele de heç kimle danışmırdım. Tebietce özüme qapalı biri olsam da indi ümumiyyetle kiminlese danışma isteyim yox idi. Bütün günümü otağımda keçirir, mecbur olmadıqca burnumu çöle çıxarmırdım. Hem Merdan, hem de atam işden geldikden sonra defelerle menimle danışmağa cehd gösterse de örtüyü üstüme çekib özümü bütün dünyadan tecrid edirdim. Onların gözünde günahsız olsam da men ki bilirdim öz sehvimi, öz günahımı. Her şeyi asanlıqla unudub, bütün günahı Raufun üstüne yıxmaqla vicdanımı rahatlada, heyatıma davam ede bilmezdim.
Axşam yemeyini yene otağımda anamın tekidleri ile yedikden sonra anam qucağımdakı sinini götürüb otaqdan çıxdı. Bir neçe saat sonra Merdan yeniden mene baş çekse de üzüne baxmadan "Gecen xeyre" deyib başımı yastığa basdırmışdım. Onlar bunu anlamasa bele her defe onları gördükce utancımdan gizlenmeye yer axtarırdım.
Bütün geceni yatağımda qıvrılıb bir terefden beynimdeki fikirler, diger terefden bedenimdeki sızıltı yatmağa imkan vermirdi. Yerimde o teref-bu terefe fırlanır, günün birinde onunla qarşılaşdıqda ne edeceyimi düşünürdüm. Xeyallarımda onu söyür, en acı sözlerle incidir, qarşımda ezab çekmeyini isteyirdim. Ancaq bu düşüncelerin, ya da tesellilerin mene heç bir xeyri yox idi. Beynimdeki fikirlerle mübarize apararken aniden zeng çalan telefonun sesini eşidib ilk önce tumbanın üstündeki saata gözüm sataşdıqda geceden xeyli keçdiyini görüb maraqla yataqda dikelib telefonu elime aldım. Telefonda tanımadığım nömreni görüb ilk evvel açmaq istemesem de növbeti anda artıq telefonu qulağıma qoymuşdum.
-Sumaya... - xırıltılı seslerin arasından gücle Raufun sesini eşidib el-ayağım buz kesdi bir anda. Örtüyü elimle sıxıb gözlerimi yumaraq deyeceyim sözleri fikirleşirdim. İki gündür öz-özüme o qeder sözler demişdim ki, indi onların heç birini dilime getire bilmirdim.
-Sumaya bağışla meni. - dilinden tökülen sözleri eşidib bayaqdan beri tutduğum nefesimi buraxdım.

<< 1 ... 42 43 [44] 45 46 ... 200 >>