qapıdan çıxdı.

Leyla xalanın adını eşidib geceden sonra yenice sakitleşen duyğularım, hisslerim yeniden qabarıb fikirlerimi alt-üst etmişdi. Onun qarşısına nece çıxardım?! Çıxsam bele nece heç ne olmamış kimi onunla görüşüb, söhbetleşerdim?! Onun yaşananlardan xeberi olmasa bele menevi cehetden Leyla xalanın qarşısına çıxacaq qeder güclü deyildim. Onun üzüne baxdıqca Raufu, etdiklerini xatırlayacağımı bilirdim. Odur ki, otağımdan çıxmamağı qerarlaşdırmışdım. Ancaq deyesen bu qerarım anam üçün keçerli deyildi ki, Leyla xala geldiyi zaman yuxarı qalxıb meni gücle qonaq otağına apardı. Qarşısında meni gören Leyla xala başdan ayağa süzüb:
-Qızım, ne olub sene bele? Rehile dedi xestesen, emelli solub rengin-ruhun. - deyerek yaxına gelib öpüb qucaqladı.
Onun bu diqqeti qarşısında men sadece olduğum yerde dayanmış, ellerim onu qucaqlamağa qalxmırdı. Menim dinmediyimi gören anam özü yerime cavab verdi:
-Yavaş-yavaş düzelir, yay aylarının xesteliyi pis olur bilirsen. - gülümseyerek dedikden sonra divana eyleşdik.
Bir künce qısılıb danışmadan oturduğumu gören Leyla xala mene bezen qeribe baxışlarla baxsa da bu halımı xesteliyimle elaqelendirib daha da heç ne demirdi. Men ise her defe onun üzüne baxdıqca Raufu xatırlayıb burda- onların yanında ağlamamaq, her şeyi etiraf etmemek üçün özümü gücle saxlayırdım.
Anam çayları getirdiyi zaman gülümseyerek:
-Faiq müellim necedir? Rauf haralarda? - dedikde onun adını eşidib deqiqelerdir davam eden gerginliyim daha da artmışdı.
Paltarımın eteyini elimde sıxır, burada nece oturduğumu bir Allah bilirdi.
-Rauf deme Rehile. - Leyla xalanın teessüfle dediyi söze başımı qaldırıb diqqetle üzüne baxırdım.
Anam da menim kimi eyni diqqetle Leyla xalaya baxıb:
-Niye? Ne olub? - deye soruşdu.
-İnan men de bilmirem. Neçe gündür evde qeribe gezirdi. Neçe defe soruşdum, heç ne demedi. Dünen axşamüstü geldi ki, men gedirem Moskvaya, heyatımı orda qurmaq isteyirem. İki saatın içinde hazırlaşdı getdi. Heç birimize qulaq asmadı. -

<< 1 ... 45 46 [47] 48 49 ... 200 >>