sefer anam yaranan gergin veziyyetden özüne gelib Merdanın qarşısına keçdi:
-Ne olub Merdan?! Ne çerenleyirsen?!!!
-Hardadır şerefsiz oğlunuz?! - anama fikir vermeden sualını Leyla xalaya ünvanladıqda bayaqdan donmuş beynim yavaş-yavaş aldığım melumatı qebul edir, her şeyi saniyeler keçdikce derk edirdim. Merdan ağlıma getire bilmediyim bir yolla her şeyi öyrenmişdi. Düzü, bu veziyyetde hemin yol heç kimi maraqlandırmırdı.
-Ne olub oğlum? Ne danışırsan? Rauf ne edib ki? - Leyla xala teeccüble, eyni zamanda temkinle Merdandan ne baş verdiyini öyrenmeye çalışırdı. Ancaq hiss olunurdu ki, sebri tükenmeye doğru gedir.
Merdan qezeble, nifretle mene baxıb ardınca anamgile teref döndükde artıq-eskik sözler dememek özünü gücle sıxdığını aydın duyurdum.
-Merdan çekil görüm qırağa besdir danışdığın! - anam gözünü ağardıb Leyla xala ile çöle çıxmaq istese de Leyla xala anamı saxlayıb:
-Dayan Rehile. Merdan danış görüm ne olub axı? - dedi.
-Gedin oğlunuz danışsın. - deyib qapını açaraq onun çıxmağını gözledikde Merdanın hirsi, kobudluğu qarşısında Leyla xala daha da bir kelme demeden çıxıb getdi.
O çıxdığı saniye ise Merdan hirsle qapını çırpıb ağzını açmaq isteyirdi ki, anam onu qabaqlayıb:
-Senin başın xarab olub?! Ne danışırsan boş-boş?! - dedi.
Anamın sözleri qarşısında Merdanın olan-qalan sebri de tükenmişdi ki, mene doğru gelib qışqıraraq:
-Senin qızını bu hala qoyan Raufdur!!! - dedikde men artıq bayaqdan Merdanın öyrendiyi heqiqetin tesirinden çıxmağa hazırlaşır, anam ise yenice öyrendiklerini hezm etmeye, anlamağa çalışırdı. Gözlerini qıyaraq mene ardınca ise Merdana baxır, ne ise demeye çalışsa da görünür, sözler boğazında düyümlenmişdi.
-Ola bilmez Merdan! Sen sehv başa düşmüsen! Olmaz ele şey! - anam elini yanındakı divara söykeyib hele de qalan son ümidi ile Merdana baxırdi ki, dediklerini tekzib etsin. Men ise deqiqelerdir olduğum yerde dayanmış, növbeti addımın ne olacağını beynimde düşünsem de hazırda ağlıma heç ne gelmirdi.
-Ana, zirzemiye

<< 1 ... 47 48 [49] 50 51 ... 200 >>