uzanıb boş-boş bütün otağı inceleyirdim. Seher vaxtı aşağıdan yeniden ses-küy eşitsem de ayağa qalxıb ne olduğunu anlamağa taqetim yox idi. Gün erzinde en azından anamın yanıma gelmeyini, halımı xeber almağını gözlesem de ne gelen var idi, ne de geden. Her kesin esebinin soyuması üçün bir-birimizi görmemeyimiz belke de daha yaxşı idi, amma aniden atıldığım tenhalığa deyesen asanlıqla öyreşe bilmeyecekdim.
Geceye doğru az qala iki gündür heç ne yemediyimi, getdikce artan aclıq hissinden anlamışdım ki, her kesin yatdığını anlayıb asta addımlarla metbexe getdim. Soyuducudan gözüme deyen yemeyi qızdıraraq qarşıma qoysam da aclıq hissim aniden çekilib getmişdi sanki. Elimdeki çengeli defelerle yemeye batırıb yeniden kenara qoyurdum. Arxamda eşidilen addım seslerine teref döndükde üreyimde Merdan olduğunu düşünüb gizlenmek üçün yer axtarsam da qapıdan içeri keçen anamı görüb tutduğum nefesi rahatlıqla buraxaraq utancaq baxışlarla üzüne baxır, hele de mene qarşı eyni esebilikde olub-olmadığını anlamağa çalışırdım.
-Yemek yeyirsen? - anam yaxına gelib soruşduqda ses tonundan nisbeten yumşaldığını hiss etmişdim. Ana üreyi idi. Övladına ne qeder qışqırsa da, esebleşse de bu qezeb, kin uzun çekmirdi.
-Aha. - deyib başımı aşağı saldım.
Anam yanımdakı stula eyleşib diqqetle üzüme baxır, sanki nelerse soruşmaq, öyrenmek isteyirdi. Men de ondan ferqli deyildim. Her şeyi ona açıb demek, özümü onun gözünde paklamaq istesem de buna cesaretim yetmirdi.
-Merdan bağçadakı kameradan görüb her şeyi. - anam aniden söze başladıqda cereyan vurmuş kimi başımı qaldırıb diqqetle üzüne baxırdım. Düzü, dünenden bunu fikirleşmesem de texmin etmek çox da çetin deyildi. - Hafiz o vaxt bu kameraları qoşduranda neçe gün deyinmişdim ki, neye lazımdır? - bu sefer kinaye ile gülümsedi.
Qarşımdakı stekanla oynayır, arada keçen deqiqelerde heç birimiz danışmasaq da sessizliyi bu defe men pozmuşdum:
-Nergiz kimdir? - asta sesle dediyim söze başımı qaldırıb anama baxdıqda üzünde heyret, teessüf,

<< 1 ... 51 52 [53] 54 55 ... 200 >>