qezeb- bütün hissleri aydın duyurdum...Sualıma qarşılıq anam bir xeyli susub deyesen haradan başlayacağını düşünürdü ki, biraz keçmiş ellerini masaya dayayıb söze başladı:
-Orxanı xatırlayırsan yeqin, he?
-Aha. - içimde ele bir hiss vardi ki, eşideceklerim meni daha çox yaralayacaqdı sanki.
-Nergiz onun bacısıdır. İnan özüm de bilmirem hardan başlayım, nece başlayım. ,- derinden bir ah çekib yeniden davam etdi. - 4-5 il evvel Merdanın ad gününde tanış olmuşdu Raufla Nergiz. Nergiz de onda seninle yaşıd idi. ,- anamın gözleri dolsa da özünü tox tutmağa çalışırdı. - Nergizin de razılığı ile aralarında bezi şeyler olmuşdu. - üstüörtülü danışsa da neye eyham vurduğunu artıq anlamış, özümü bir anlıq Nergizin yerinde tesevvür edib gözlerim dolmuş, gücle nefes alırdım. - Rauf da ved etmişdi ki, evlenerik, seni bu veziyyetde qoya bilmerem. Ancaq Sonra Rauf çıxdı getdi. Neçe ay heç kim xeber ala bilmedi. Nergiz de havalandı. Her gün girirdi metbexe seherden axşama qeder yemekler, şirniyyatlar hazırlayırdı ki, axşama Raufgil elçi gelecek. Evvelce ele bildiler bir müddetlikdi, keçib gedecek, amma qız getdikce daha da ağlını itirirdi ele bil. Axır apardılar hekime, iki ile yaxın müalice aldı, biraz özüne gelib indi. Orxan ne qeder axtardı Raufu, bir defesinde az qala öldürürdü Merdan özünü yetirdi. Çox hadiseler oldu, Leylagil ne hala qaldılar bir Allah bilir.
Anam danışdıqda hiss edirdim ki, öyrendiklerimi beynime yeride bilmirem. Her şey o qeder qarışıq, ağlasığmazdır ki, Rauf, Nergiz, Merdan, Orxan- her biri ayrılıqda beynimi meşğul edirdi.
İçimdeki tüğyan o hedde çatmışdı ki, düşdüyüm veziyyet qarşısında artıq ağlamır, sadece kinaye ile gülümseyirdim.
-Merdan hardan öyrenib bilmirem, Raufun Moskvada olduğunu bilir. - anam yeniden söze başladıqda başımı qaldırıb diqqetle üzüne baxırdım. ,- Seher yığışmışdı gedirdi, atan o qeder esebleşdi, üreyi narahat oldu, o da bizi bu halda görüb çantasını atdı yere... Amma Merdanı tanıyırsan qoymayacaq bu iş burda qalsın.

<< 1 ... 52 53 [54] 55 56 ... 200 >>